Tavşanlarda plevral sklerozan ajan olarak heterolog kan, rifamycin ve talk'ın etkinliğinin karşılaştırılması (Deneysel çalışma Amaç: Bu çalışmada plörodezisde etkin olabileceğini düşündüğümüz kolay bulunabilir, düşük maliyetli ve yan etki potansiyeli olmayan iki yeni ajan olarak rifamycin ve heterolog kanın plörodezis etkinliğini talk ile karşılaştırmayı amaçladık Gereç ve yöntem: Çalışmada 21 adet Yeni Zelanda türü albino erkek veya dişi tavşan kullanıldı. Tavşanlar 4 gruba ayrıldı. Her bir gruptaki tavşan sayısı eşitti (N=5). Bir adet tavşan taze kan temininde kullanıldı. Birinci grup kontrol, ikinci grup heterolog kan, üçüncü grup rifamycin, dördüncü grup talk grubu idi. Sol hemitoraksa 16F toraks kateteri takılıp kontrol PA akciğer filmleri alındı. Her gruba ayrı ayrı ilaçları verildi. Bir saatlik gözlemin ardından dren aspire edilerek çekildi ve 28 günlük takibe alındı. Tavşanlar yüksek doz anestezi ile sakrifiye edilerek sol hemitorakstaki yapışıklıklar sternotomi yapılarak makroskobik ve mikroskobik olarak incelendi Bulgular: Kontrol grubunun hepsinde makroskobik incelemede skor 0, mikroskobik incelemede üçünde skor 0, ikisinde skor 1 bulundu. Heterolog kan grubunda makroskobik incelemede ikisinde skor 0, ikisinde skor 1 birinde skor 2, mikroskobik incelemede ikisinde skor 0, ikisinde skor 1, birinde skor 2 bulundu. Rifamycin grubununda makroskobik incelemede dördünde skor 4, birinde skor 3, mikroskobik incelemede dördünde skor 4, birinde skor 3 bulundu. Talk grubununda makroskobik incelemede ikisinde skor 4, birinde skor 3, ikisinde skor 2, mikroskobik incelemede üçünde skor 4, ikisinde skor 3 bulundu. Fakat talk grubunda makroskobik ve mikroskobik tam obliterasyon gösteren iki tavşanda akciğer absesi geliştiği gözlendi İstatistiksel olarak makroskobik kontrol grubu ile heterolog kan, rifamycin ve talk grubu arasında anlamlı fark vardı (P = 0,04). Talk grubu ile rifamycin grubu arasında anlamlı fark tespit edilmedi (P > 0,05). İstatistiksel olarak makroskobik ve mikroskobik kontrol grubu ile heterolog kan grubu arasında anlamlı fark yoktu (P > 0,05). Kontrol grubu ile rifamycin ve talk grubu arasında anlamlı fark vardı (P = 0,04). Talk grubu ile rifamycin grubu arasında anlamlı fark tespit edilmedi (P > 0,05 Sonuç: Rifamycin'in makroskobik ve mikroskobik olarak diğer grublara göre plevral aralıkta daha iyi yapışıklık, inflamasyon ve fibrozis oluşturduğunu, rifamycin'in doz ayarı ve klinik kullanımı konusunda yapılacak olan yeni çalışmalar ışığında, plörodezisde kullanılabilecek ajanlar arasında yer alması gerektiği kanısına vardık.
Comparison of efficacy of heterologous blood, rifamycin and talk as sclerosant agent in rabbits (experimental study) Aim: In this study we aimed to compare the efficacy of rifamycin and heterologous blood, which are easily found, cheaper, have low side effect potential and thought to be effective in pleurodesis, with talk. Materials and method: In this study 21 New Zeland type albino male or female rabbits were used. Rabbits were divided into four groups (n=5). The number of the rabbits was equal in each group. One rabbit was used in fresh blood supply. First group was control, second one was heterologous blood, third group rifamycin and fourth group was talk group. Control PA chest roentgenogram was obtained after inserting 16F thorax catheter to left hemi thorax. Every group received their medicines. After one hour of follow up, drain was pulled out and rabbits were followed for 28 days. The rabbits were sacrificed with high dose anesthesia and after applying sternotomy to adhesions at left hemi thorax, macroscopic and microscopic examination of samples were done Findings: Macroscopic score was 0 in all members of control group; microscopic score was 0 in three and 1 in two of the rabbits in control group. In heterologous blood group macroscopic score was 0 in two, 1 in two and 2 in one rabbit, microscopic score was also 0 in two, 1 in two and 2 in one rabbit. In rifamycin group macroscopic score was 4 in four and 3 in one rabbit, microscopic score was also 4 in four and 3 in one rabbit. In talk group macroscopic score was 4 in two, 3 in one and 2 in two rabbits; microscopic score was 4 in three and 3 in two rabbits. However lung abscess was demonstrated in two rabbits with complete macroscopic and microscopic obliteration Statistically, there was significant difference between control group and, heterologous blood, rifamycin and talk groups (p = 0,04). No significant difference was present between talk and rifamycin group (p > 0,05). Statistically no difference was observed between macroscopic and microscopic control group and heterologous blood group (p > 0,05). Significant difference was found between control group and rifamycin and talk groups (p = 0,04). No significant difference was present between talk and rifamycin group (p > 0,05). Conclusion: We think that macroscopically and microscopically rifamycin makes up better adhesion, inflammation and fibrosis in pleural space and in the light of further studies about dose adjustment and clinical usage, rifamycin can be placed among the agents used in pleurodesis.
