ST yükselmeli miyokard infarktüsü geçiren hastalarda spironolaktonun uzun dönemde sol ventrikülün yeniden biçimlenmesi üzerine etkisi

Abstract

Bir çok çalışmada, AMİ sonrası gelişen SV yeniden biçimlenmesi üzerine RAAS blokajının etkili olduğu gösterilmiştir. Amacımız aldosteron blokajı yapan farklı dozlardaki spironolaktonun uzun dönem takipte SV yeniden biçimlenmesi üzerine etkilerini araştırmaktır Gereç ve yöntem: Revaskülarize edilen 186 Akut STYMİ'li standart tedavi almakta (ACE ?İ, ß-bloker ) olan hastalar, 12.5 mg veya 25 mg spironolaktona randomize edilerek sırayla grup 1 ve 2'ye ayrıldı. Başlangıçta veya takipte spironolakton almayan hastalar kontrol grubu olarak seçildi. Spironolakton hastalara ağrı başlangıcından sonra ilk 24 saat içinde verildi. Hastalara, revaskülarizasyonu takiben ilk 3 gün içerisinde ve 6 ay sonra transtorasik ekokardiyografi yapıldı. Apikal dört boşluk ve iki boşluk SSH, DSH ve parasternal uzun pencereden SVDSÇ, SVSSÇ ölçüldü. DHSİ'ler hesaplandı. Simpson yöntemi ile apikal iki ve dört boşluktan EF'ler hesaplandı. Apikal iki ve dört boşluk EF ve hacimlerin ortalamaları alındı. Gruplar student paired t testi kullanılarak istatistiksel olarak karşılaştırıldı Bulgular: 6 ay sonunda 186 hastadan tekrar revaskülarize edilmeyen 130 hastaya kontrol transtorasik ekokardiyografi yapıldı. Tedavi gruplarına bakılmadan 6 ay sonra sadece apikal iki boşluktan alınan SSH (bazal 50±23 ml; 6.ay 45±24 ml, p=0,01), DHSİ (bazal 1,55±0,33; 6.ay 1,36±0,34, p<0.0001) ve ortalama EF'de (bazal %49.3±8.4; 6.ay 52.8±9,1 p=0.005) anlamlı düzelmeler görüldü. Ortalama EF, Apikal iki boşluk SSH ve DHSİ değerlerinde tüm gruplarda 6.ayın sonunda anlamlı düzelmeler oldu. Ancak gruplar karşılaştırıldığında bu düzelmelere spironolaktonun ek katkı sağlamadığı görüldü. Sonuçlar tablo 16'da gösterildi. Sonuç: STYMİ geçiren hastalarda, standart tedaviye eklenen farklı dozlardaki spironolaktonun, uzun dönem takipte SV yeniden biçimlenme parametrelerinde düzelmeye katkısının olmadığı bulunmuştur. Erken dönemde başarılı revaskülarizasyon ve agresif medikal tedavi sonrası değerlendirilen bazal ekokardiyografik değerlerin korunmuş olması, spironolaktonun ek katkısını göremememize neden olmuş olabilir.

There are a lot of studies indicated the efficacy of RAAS blockade on left ventricle (LV) remodelling occured after AMI. The aim of this study is to investigate the effect upon LV remodelling of different spironolactone doses preventing the aldosterone production in long term Material and method: 186 patients with acute ST elevation MI reperfused by revascularization who received standart treatment (ACE-i and Beta bloker ) randomized into two groups as the patients receiving 12.5 mg (group 1) and 25 mg spironolactone (group 2). The patients, who did not receive spironolactone at the beginning or follow up, were selected for control group. Spironolactone was given to the patients within 24 hours after the onset of angina. Transthoracic echocardiography was performed to the patients after revascularization within first 3 days and repeated after 6 months. End diastolic and end systolic volumes (EDV, ESV) were measured from apical four and two chamber view. LV diastolic and systolic diameters (LVEDD, LVESD) were also measured from parasternal long axis view. Wall motion scor index (WMSI) was estimated. Ejection fractions (EF) were also estimated with Simpson method from apical four and two chamber view. Apical four-two chamber EF and volumes were averaged. The results were estimated by using student paired test and the groups were compared each other Results: The control echocardiographic parameters were compared in 130 of 186 patients not being performed revascularization again at the end of 6 months. There was significant improvement in WMSI (basal 1.55±0.33; 1.36±0.34 at 6 months, p=0.005), in average EF (basal %49.3±8.4; %52.8±9.1 at 6 months, p<0.0001) and in the ESV values acquired from apical 2 chamber view (basal 50 ± 23 ml; 45± 24 ml at 6 months, p=0.01). It was detected that significant improvement was also seen in average EF and also in apical 2 chamber (A2C) ESV and WMSI values in all groups at the end of six months. However, it was demonstrated that there was no additional effect of spironolactone treatment to these improvements. The results were indicated in Table 16 Conclusion: It is evaulated that different doses of spironolactone adding to the standard treatment has no additional effect on the improvement of LV remodelling paterns in the patients with ST elevation MI in long term. Preserved basal echocardiographic values evaulated after the successful revascularization in early stage and after aggressive medical approach may masked the beneficial effect of spironolactone.