Amaç: Sepsis son yıllarda fizyopatolojisinin daha iyi anlaşılmasına ve tedavisindeki yeniliklere rağmen yoğun bakımlarda görülen ölümlerin başlıca nedenidir. Sepsis ve septik ok fizyopatolojisinin merkezinde oksidatif stres yer almaktadır. Organizmada oksidan- antioksidan denge farklı yolakları kullandığından bunların tümünü etkileyecek `ideal' bir ilaç henüz bulunmamaktadır. Biz bu çalışmada sentetik bir somatostatin analoğu olan oktreotidin (OCT) deneysel sepsiste antioksidan etkisinin olup olmadığını araştırmayı amaçladık. Gereç ve Yöntem: 40 adet di i Sprague-Dawley rat 4 gruba ayrıldı (n=10). Çekal ligasyon ve perforasyon yöntemiyle (ÇLP) deneysel sepsis oluşturuldu. SHAM grubunda sadece laparotomi uygulandı. SEPS S grubunda ÇLP ile sepsis oluşturuldu. OCT-50 grubunda ÇLP yapılmı sepsisli ratlara 50 µg/kg, sc OCT, OCT-100 grubunda ÇLP yapılmı sepsisli ratlara 100 µg/kg, sc OCT verildi. İlaçlar operasyondan sonra hemen ve 12 saat sonra olmak üzere 2 e it dozda uygulandı. Tüm ratlar cerrahi işlemin 24. saatinde sakrifiye edildi. Eritrosit glutatyon (GSH) ve plazma malondialdehit (MDA) düzeyleri ölçüldü. Akci er hasarı bir patolog tarafından 0 (normal) ve 4 ( iddetli) arasında ışık mikroskobunda derecelendirildi. Bulgular: SEPS S grubunda SHAM grubuna göre MDA de erleri belirgin olarak artarken GSH de erleri belirgin olarak azaldı (p<0,05). ÇLP ile olu turulan sepsisteki MDA artı ı ve GSH azalması 100 µg/kg, sc OCT ile önlendi (p<0,05). SEPS S grubu akci er dokularında interstisiyel bo luklardaki nötrofil infiltrasyonu, alveoler septal kalınla ma, hemoraji ve konjesyonda belirgin artı görülürken, SEPS S grubuyla kıyaslandı ında OCT-100 grubu alveoler hasar skorları belirgin olarak dü ük bulundu (p<0,05). Sonuç: Ratlarda ÇLP ile olu turulan sepsiste OCT'nin doza ba ımlı antioksidan etkileri görüldü. Yeni çalı malarda daha yüksek dozlarla sepsis tedavisindeki etkinliği daha iyi anlaşılabilir. OCT dü ük yan etki profili ve geni güvenlik marjı ile sepsis ve septik ok tedavisinde yeni bir tedavi seçeneği olabilir.
Aim: Sepsis remains one of the leading causes of death in intensive care units, despite recent acquired knowledge on pathophysiology and treatment. Central to the pathophysiology of sepsis and septic shock is an oxidative stress. Oxidant-antioxidant balance involves different pathways and yet, there is no `ideal? drug able to affect all of them. In this study we analyzed whether octreotide (OCT), a synthetic somatostatin analogue, has antioxidative effects in experimental sepsis. Methods: 40 female Sprague-Dawley rats were divided into four groups (n = 10). Group SHAM underwent only a laparotomy; group SEPS S, sepsis; group OCT-50, sepsis and receiving OCT (50 µg/kg, sc); group OCT-100, sepsis and receiving OCT (100 µg/kg, sc). Sepsis was induced by Cecal Ligation and Puncture (CLP). The OCT doses was administered immediately after CLP and 12 h. Rats were sacrificed at 24 h after the surgical procedure. The levels of erythrocyte glutathione (GSH) and plasma malondialdehyde (MDA) were measured. Lung injury was graded from 0 (normal) to 4 (diffuse injury) on light microscopy by the pathologist. Results: In group SEPS S, while MDA increased in sepsis periods, GSH decreased when compared with group SHAM (p<0,05). Increase in MDA levels and decrease in GSH levels after CLP-induced sepsis was significantly prevented by OCT (100 µg/kg, sc) administration (p<0,05). Group SEPS S showed a marked increase in neutrophil infiltration into the interstitial space, thickening of the alveolar septa, hemorrhagia and congestion whereas the lung damage scores were lower in the OCT-100 group (p<0,05). Conclusion: Octreotide seems to have a dose-dependent antioxidative effect in CLP-induced sepsis in rats. Further trials are necessary to reveal the therapeutic effect of OCT in sepsis. n the other hand, urther studies should be performed aiming to reveal the optimal OCT doses. As a drug with the wide margin of safety and less adverse reaction profile merits consideration as a choice of treatment in sepsis and septic shock.
