Bu çalışmanın amacı; farklı polimerizasyon metodları (ısı, otopolimerize, basınç ve enjeksiyon, mikrodalga enerjisi) ile polimerize olan akrilik rezinlerden salınan rezidüel monomer miktarını belirli zaman periyotlarında (24. saat, 7. gün, 30. gün) HPLC analizi ile değerlendirmektir. Çalışmamızda; 3mm kalınlığında, 10 mm çapında 84 adet mum örnek hazırlandı ve 7 gruba ayrıldı. Mum örnekler farklı polimerizasyon metodları (ısı ile polimerizasyonda hızlı ve uzun kaynatma, otopolimerizasyon, basınç ve enjeksiyon yoluyla polimerizasyon, mikrodalga enerjisi ile polimerizasyon) ile üretici firma talimatlarına uygun olarak akrilik rezine dönüştürüldüler. Polimerizasyon sonrası akrilik rezin örnekler %75 etanol-%25 deiyonize su solüsyonu içeren parafilmle kaplı cam şişelerde bekletildi. Farklı zaman periyotlarında (24. saat, 7. gün, 30. gün) cam şişelerden alınan 1 ml'lik solüsyonlar HPLC cihazında analiz edilerek salınan metilmetakrilat miktarları tespit edildi. Elde edilen değerler iki yönlü varyans analizi (ANOVA) ve Tukey HSD testleri ile değerlendirildi. Kullanılan akrilik rezinler ve zaman periyotları (24. saat, 7. gün, 30. gün) dikkate alınarak yapılan iki yönlü varyans analizi (ANOVA) sonucunda akrilik rezinler (p=0,000) ve zamanlar arasında (p=0,000) istatistiksel olarak fark olduğu görülmüştür. Tüm akrilik rezin gruplarından salınan rezidüel monomer miktarları Tukey HSD test metodu ile genel olarak karşılaştırıldığında; en yüksek rezidüel monomer miktarı otopolimerize akrilik rezin ile otopolimerize şeffaf akrilik rezinin polimerizasyon metodlarında gözlendi (p=0.000), ancak bu iki grup arasındaki fark istatistiksel olarak önemsizdi (p=0.078). En düşük rezidüel monomer salınım ortalama değeri ise mikrodalga ile polimerizasyon metodunda görüldü (p=0.000). Diğer tüm gruplar arasında ise, fark gözlenmedi. Isı ile polimerizastonda hızlı kaynatma ve uzun kaynatma metodları karşılaştırıldığında, uzun kaynatma metodu ortalamalar dikkate alındığında hızlı kaynatma metodundan daha az rezidüel monomer gösterdi. Ancak bu fark istatistiksel olarak önemsizdi (p=1,000). Bu çalışmanın sonucunda klinikte hekimlere en az rezidüel monomer salınımı gösteren mikrodalga enerjisi ile polimerize olan akrilik rezinlerin kullanımı önerilebilir.
The purpose of this study is to evaluate the amount of released residual monomer from denture base acrylic resins processed by different polymerization methods (heat, auto-, injection molding, and microwave). High performance liquid chromatography (HPLC) method was used to determine the amount of residual monomers in different time intervals (24. hour, 7. day, 30. day). Eighty four wax samples (3mm thickness and 10 mm in diameter) were prepared and separated in to 7 different groups. Then the prepared wax samples were turned into acrylic resin by using different polymerization methods (Conventional and long-term polymerization with heat cure, self-cure, injection molding, and microwave). Acrylic resin specimens were prepared according to manufacturer?s instructions. After polymerization acrylic samples were stored in parafilm coated glass bottles in solutions of 75% ethanol and 25% deionized water solution. HPLC analysis was used to measure the released methyl methacrylate amounts. One ml samples were taken from the bottles on 24th hr, 7th day and 30th day for analysis. Statistical analysis was done by ANOVA and Tukey HSD tests. Statically significant differences were found between different acrylic types (p=0,000) and for samples taken on different time intervals (p=0,000) according to ANOVA analysis. When several acrylic resins were compared by using Tukey HSD test, highest monomer release was recorded in the auto-polymerized and transparent auto- polymerized acrylic resins specimens (p=0.000). However no statistical difference was measured between these two groups. Microwave polymerization method showed the lowest residual monomer release compared to other methods (p=0.000). There was no statistically significant difference between other methods. When long-term and conventional heat polymerization techniques were compared on heat polymerization method, lower mean residual monomer rates were recorded in long-term technique however this finding was statistically showed no significance. (p=1,000). According to our study the lowest residual MMA content was obtained for microwave polymerization. So we suggest clinicians using microwave energy to polymerize denture base acrylic resins.