Mandibular distraksiyon osteogenezisinde rejeneratın yönlendirilmesinin iyileşme üzerine olan etkisinin incelenmesi

Abstract

Sunulan çalışmanın amacı immatür tavşanlarda mandibulanın distraksiyon osteogenezisi ile uzatılması sonrasında konsolidasyon döneminin başında akut rejenerat şekillendirme işlemi uygulanan rejenerat bölgelerinin histomorfometrik olarak değerlendirilmesidir. Çalışmada beş aylık, tamamı erkek 9 adet beyaz Yeni Zelanda tavşanı kullanılmıştır. Hayvanlar rastgele üç eşit gruba ayrılmıştır. İlk iki grup 15o ve 30o akut rejenerat şekillendirmesi yapılan deney gruplarını oluştururken, üçüncü grup konvansiyonel şekilde distraksiyon yapılan kontrol grubunu oluşturmaktaydı. Yapılan histomorfometrik incelemeler sonucu, akut rejenerat şekillendirme işlemi sonrası sıkışan rejenerat bölgelerinde osteoblast sayılarının ve yeni kemikleşme alanları miktarının, gerilen alanlara ve kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı düzeyde artmış olduğu gözlendi (P<0,05). Bununla birlikte 15o akut rejenerat şekillendirme, 30o akut rejenerat şekillendirme işlemi sonucunda her iki deney grubu arasında sıkışan alanlarda osteoblast sayısı ve yeni kemikleşme alanı bakımından istatistiksel olarak fark gözlenmemiştir. Kartilaj alan sayısı bakımından gruplar arasında istatistiksel olarak bir fark gözlenmemiştir. Kollejen miktarına bakıldığında ise, sıkışan rejenerat bölgelerinde kollajen miktarlarının belirgin olarak arttığı gözlenmiştir. Bununla birlikte 15o akut rejenerat şekillendirme, 30o akut rejenerat şekillendirme işlemi sonucu sıkışan bölgelerin kollajen miktarları arasında istatistiksel fark görülmemiştir. Yapılan deneysel çalışma sonucunda akut rejenerat şekillendirme işleminin klinik olarak emniyetli ve uygulanabilir bir işlem olduğu düşünülmektedir. Bununla beraber DO sonrası oluşan rejenerat bölgesine uygulanacak gerilme kuvvetlerinin minimize edilmesi tavsiye edilmektedir.

The aim of this study is to investigate the influence of 15o and 30o acute single step callus manipulation immediately after distraction on mechanical properties and mineralization of the regenerate. Custom made distraction devices were bilaterally placed in the body of the mandibles of 12 newzealand rabbits allowing simultaneously compressing and stretching the regenerate after completed linear distraction. The animals were divided in three groups (n=3): group 1 and 2 underwent manipulation of the regenerate, group 3 remained in a linear position. After 4 weeks of consolidation the animals were sacrificed. The specimens were then examined histomorphometrically. In both 15o and 30o moulding groups osteoblast numbers of the compressed areas were higher than stretch areas. However there was no statistically difference on osteoblast numbers between both 15o, 30o extendet areas and control group. And also there was no statistically difference on osteoblast numbers between both 15o, 30o compressed areas. There was no statistically difference on collegen quantity between all groups. However cartilage space numbers of the 15o and 30o compressed areas are more significant than the other groups.In the result of this experimental study, manipulation of the regenerate is thoughed to be a safe and applicable method. However stretched zones of the regenerat seems to be more critical. Thus, it is recommended that tensile forces are minimized that act on the callus by over distraction when acute postdistraction manipulation or gradually changing the vector of distraction is planned during the lengthening process.