Porselen ve kompozit laminate veneerlerin renklenmelerinin, bağlanma dayanımlarının ve mikrosızıntılarının karşılaştırılması

Abstract

Bu çalışmanın amacı porselen ve kompozit laminate restorasyonların in vitro (Renk değişimi, bağlanma dayanımı, mikrosızıntı) ve in vivo (Renk değişimi, Modifiye USPHS kriterleri) performanslarının değerlendirilmesidir. Çalışmanın in vitro kısmında önce porselen (IPS Empress n=15, IPS E.max n=15) ve kompozit (Filtek Ultimate n=15, Aelite n=15) diskler hazırlandı. Bu diskler renkli içecekler (kahve, çay, vişne suyu) içinde bekletilerek renk değişimleri ölçüldü. Sonra çekilmiş 110 dişe porselen ve kompozit laminate restorasyonlar yapıldı. Bu restorasyonların bağlanma dayanımları ve mikrosızıntıları ölçüldü. Çalışmanın in vivo kısmında IPS Empress, Filtek Ultimate, Aelite kullanılarak yapılan 106 restorasyon klinik olarak incelemeye alındı. Restorasyonlar başlangıç ve daha sonra 6, 12. aylarda United States Public Health Service (USPHS) kriterleri kullanılarak değerlendirildi. Ayrıca restorasyonların renk değişimini klinik olarak da değerlendirmek için başlangıç, 6, 12. aylarda spektrofotometreyle renk ölçümü yapıldı. Elde edilen verilerin istatiksel analizi, Mann Whitney U, Wilcoxon, Chi-Square and McNemar testleri kullanılarak yapıldı. İn vitro çalışmamızın sonucunda, renk değişimi açısından kompozitlerin porselenlerden daha fazla renklendiği görüldü. Bağlanma dayanımı açısından kompozitlerin porselenlerden daha yüksek bağlandığı bulundu. Mikrosızıntı açısından porselen ve kompozitler arasında fark bulunmadı. İn vivo çalışmamızın sonucunda ise in vitro çalışmaya benzer şekilde renklenme açısından kompozitlerin, porselenlerden daha fazla renklendiği bulundu. Modifiye USPHS kriterlerine göre değerlendirdiğimizde genel olarak porselenler renklenmeme, yüzey pürüzlülüğü ve marjinal renklenme açısından üstünken, kompozit laminate restorasyonlar ise retansiyon, marjinal adaptasyon, postoperatif hassasiyet açısından üstün görüldü. Anatomik form ve sekonder çürük açısından ise fark görülmedi. Porselen ve kompozit laminate restorasyonları in vitro ve in vivo olarak birçok yönden değerlendirdiğimiz çalışmamız sonucunda; Porselen ve kompozit laminate restorasyonların klinik olarak tercihinde, birbirlerine göre avantaj ve dezavantajları ışığında endikasyon ve hasta istekleri gözönüne alınarak karar verilmesi tavsiye edilebilir.

The aim of this study is to assess the performances of direct composite laminate restoration and porcelain laminate restorations in vitro (colour change, microtensile strength, microleakage) and in vivo (colour change, modified USPHS criteria). In in vitro part of the study at first porcelain (IPS Empress n=15, IPS E.max n=15) and composite (Filtek Ultimate n=15, Aelite n=15) disks are prepared. These disks are hold in coloured beverages (coffee, tea, cherry juice) and colour changes are evaluated. After that porcelain and laminate restorations are applied to 110 extracted teeth. These restorations' Microtensile strength and microleakage are assessed. 106 restorations that are applied by using IPS, Empress, Filtek Ultimate, Aelite are added to the in vivo part of the study. Also restorations are evaluated in 6. and 12. month using the criteria of United States Public Health Service (USPHS). In addition to that to assess the colour changes of the restorations, colour changes are assessed in the begining, 6 months later and 12 months later using spektrofotometer. Statistical analysis of the data are applied by using Mann Whitney U, Wilcoxon, Chi-Square and McNemar tests. As a result of in vitro part of the study, when evaluated for colour changes, composite is coloured in unacceptable grade and more than porcelains. When evaluated for microtensile strength, again composites showed higher microtensile strength. No difference is found for microleakage. Results of the in vivo study showed similar results with in vitro study, that is composites are found to stained more than porcelains. When assessed according to modified USPHS criteria, whereas porcelains are superior in not colouring, surface smoothness and marginal discoloration, composite laminate restorations are superior in retansion, marginal adaptation, postoperative sensitivity and anatomical form. No difference appeared for anatomic form and secondary cavities. As a result of our in vivo and in vitro study, indications of porcelain or composite laminate restorations should be decided according to clinically advantage and disadvantages of each other and patient requests.