Diyabetik atriyal fibrilasyonlu hastalarda HbA1C ve TGF-ß1 düzeylerinin kardiyoversiyon sonrası sinüs ritminin idamesi üzerine olan etkisi

Abstract

Amaç: Bu çalışmamızda diyabetik hastalarda inflamasyon ve kalp fibrozis belirteçi olan TGF-ß1 ve HbA1c düzeylerinin elektiriksel kardiyoversiyon sonrası atriyal fibrilasyon (AF) rekürrensi üzerine etkisini araştırmayı amaçladık. Materyal ve Metod: Çalışmaya kliniğimizde persistan non-valvüler AF nedeniyle kardiyoversiyon uygulanıp sinüs ritminin sağlandığı 25 diyabetik ve 25 non-diyabetik, ortalama yaşları 61,8±9,8 olan 21 erkek ve 29 kadın toplam 50 hasta dahil edildi. Her iki gurupta başarılı kardiyoversiyon sonrası rekürrens üzerine etkili faktörler değerlendirildi. Altıncı ay sonunda rekürrens olanlarla, olmayanların bazal HbA1c ve TGF-ß1 düzeyleri karşılaştırıldı. Bulgular: Diyabetik hastalarda rekürrens oranı iken non-diyabetiklere göre anlamlı olarak fazlaydı (%56'ya karşın %32, sırasıyla) (p=0.05). Diyabetik persistan AF'li grubta rekürrens gelişen hastaların TGF-ß1 seviyeleri ve HBA1c ortalamaları sinüs ritmini koruyanlara göre anlamlı olarak yüksekti (TGF-ß;Ort:10,4±2,1(ng/ml);p:0,003; HbA1c;7,2±0,8(%);p:0,001). Non diyabetik grupta rekürrens olanlarla, sinüs ritmini koruyanların TGF-ß1 düzeyleri benzerdi. Rekürrens olan hastalarda, TGF- ß1, Hs-CRP, HbA1c seviyeleri, SA çapı sinüs ritmini koruyanlara göre daha yüksekti (TGF-;Ort:8,2±3,9(ng/ml);p:0,008;HbA1c;6,57±1,11(%)p:0,002; hs-CRP Ort:10,5±5(mg/l): p:0,001; SA çapı Ort: 4,55±0,49 (cm): p:0,01). DM olan hastalarda HbA1c seviyelerine göre 6.ayda rekürrens oranlarına bakıldığında, HbA1c 6,5 olan 14 hastanın 13'ünde AF gelişti. HbA1c<6,5 olan 11 diyabetik hastanın ise sadece 1`inde AF ortaya çıktı. TGF-ß1 ile sürekli değişkenler arasındaki doğrusal ilişki incelendiğinde, HbA1c ile güçlü pozitif korelasyon olduğu tespit edildi (r:0,51, p:0,009 ). Tek değişkenli regresyon analizinde VKİ, DM süresi, HT süresi, TGF-ß1, hs-CRP, HbA1c ve sol atriyum çapı bağımsız öngördürücü iken, çoklu regresyon analizi yapıldığında, hs-CRP, HbA1c ve sol atriyum çapının rekürrensin bağımsız öngördürücüleri olduğu tespit edildi. Regresyon modeli sadece diyabetik hastalara uygulandığında, tek değişkenli regrasyon analizinde HbA1c, DM süresi, TGF-ß1, hs-CRP bağımsız öngördürücü iken, çoklu regresyon analizi yapıldığında DM süresi ve TGF-ß1 rekürrensin bağımsız öngördürücüsü olarak tespit edilmiştir. Sonuç: Israrcı AF'nin, elektriksel kardiyoversiyonundan sonra 6 aylık takibinde AF rekürrensi ile hs-CRP, HbA1c ve SA çapı bağımsız ilişkili olduğu saptanmıştır. Tüm hasta grubundan farklı olarak diyabetik alt grupda ise rekürrensin bağımsız değişkenleri DM süresi ve TGF-ß1 olduğu görülmüştür.

Aim; We aimed to evaluate the effect of TGF-ß1 and HbA1c levels, which are markers of inflammation and cardiac fibrosis, on atrial fibrillation (AF) recurrence after electrical cardioversion. Material and Method; We enrolled 50 patients, with a mean age of 61,8±9,8 years, (21 men and 29 women, 25 diabetic and 25 non diabetic patients) for whom electrical cardioversion was performed and sinus rhythm was achieved for persistent non valvular AF. Factors associated with recurrence of AF after successful cardioversion was evaluated in both groups. After six months of follow up, the relationship between recurrence of AF and basal HbA1c and TGF-ß1 levels was analysed. Results; Recurrence rates in diabetics was significantly higher than non diabetics (56% (n:14) versus 32% (n:8), respectively) (p= 0.05). Diabetic patients with persistent AF, who had a recurrence of AF, had significantly higher levels of TGF-ß1 and HbA1c compared to patients who maintained sinus rhythm (TGF-ß; mean: 10,4± 2,1; p: 0.003 ; HbA1c;7,2±0.8; p: 0.001). In non diabetic group, TGF-ß1 levels of patients with recurrent AF and sinus rhythm was similar. In patients with AF recurrence , hs-CRP, LA diameter, HbA1c and TGF-ß1 levels were higher than patients who maintained sinus rhythm (TGF-ß;mean: 8,2±3,9(ng/ml);p:0,008;HbA1c;6,57 ±1,11(%);p:0,002; hs-CRP: mean10,5±5(mg/l):p: 0,001; LA diameter mean 4,55±0.49 (cm)p:0.01). AF recurrence rate in diabetic patients regarding HbA1c levels at sixth month revealed that in patients with HbA1c ?6.5, 13 out of 14 patients experienced recurrence. From eleven diabetic patients with a HbA1c < 6.5, only one patient experienced recurrence. Lineer relationship between continuous variables and TGF-ß1 showed strong positive correlation with HbA1c(r:0,51, p:0,009). ). Univariate regression analysis showed that BMI, duration of diabetes and hypertension, TGF-ß, hs-CRP, and HbA1c levels and left atrial diameter were independent predictors of recurrence, while multivariate analysis revealed hs-CRP, HbA1c and left atrial diameter were independent predictors of recurrence. When regression model was applied to only diabetic patients, HbA1c, duration of diabetes, TGF-ß1and hs-CRPwere independent predictors of recurrence. Multiple regression analysis showed that only duration of diabetes and TGF-ß1were predictors of recurrence. Conclusion; In this study, after electrical cardioversion of AF in persistent AF patients, hs-CRP, HbA1c and LA diameter were independently associated with recurrence of AF in six month follow-up. Diabetic patients, differed from the whole group, and the duration of DM and TGF- ß1 were independently associated with AF recurrence during 6 month fllow-up.