Bu çalışmanın amacı self-ligating braketler ve paslanmaz çelik ligatürle bağlanan konvansiyonel braketlerin dental plak retansiyonu ve mikrobiyal flora üzerine etkilerini değerlendirmektir. Yirmi erkek hastaya (ortalama yaş, 14.17 ± 1.49 yıl) bölünmüş ağız dizaynı kullanılarak self-ligating braket sistemi ve paslanmaz çelik ligatürle bağlanan konvansiyonel standart edgewise braket sistemi ile bonding işlemi uygulanmıştır. Plak indeksi (PI), periodontal cep derinliği (PCD) ve sondlamada kanama indeksini (SBI) içeren klinik ölçümler bonding işleminden önce (T0), bonding işleminden 1 hafta sonra (T1) ve bonding işleminden 3 ay sonra yapılmıştır. Supragingival plak örnekleri bakterilerin tespiti için T0 ve T2?de alınmıştır. Streptococcus mutans, Streptococcus sobrinus, Lactobacillus casei ve Lactobacillus acidophilus için kantitatif analiz real-time polimeraz zincir reaksiyonu (PCR) kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Mann-Whitney U testi ve Hotelling T2 çok değişkenli testi grupların istatistiksel karşılaştırması için kullanılmıştır. S.mutans, S.sobrinus, L.casei ve L.acidophilus sayıları self-ligating braketler ve paslanmaz çelik ligatürle bağlanan konvansiyonel braketler arasında istatistiksel olarak farklı değildir (P >0.05). 2 arkteli ligasyon tekniği bondlanan dişlere ait PI, SKI ve PCD açısından istatistiksel olarak anlamlı farklılık göstermemiştir (P >0.05). Tüm klinik parametreler ve mikroorganizma sayıları her iki grupta da T0?dan T2?ye istatistiksel olarak anlamlı artışlar göstermiştir (P <0.001). Self-ligating braketler ve paslanmaz çelik ligatürle bağlanan konvansiyonel braketler dental plak retansiyonu açısından birbirinden farklı değildir.
The aim of this study was to evaluate the effects of self-ligating brackets and conventional brackets ligated with stainless steel ligatures on dental plaque retention and microbial flora. Twenty male patients (mean age, 14.17 ± 1.49 years) underwent bonding with self-ligating bracket systems and conventional standard edgewise bracket systems ligated with stainless steel ligatures using a split-mouth design. Clinical measurements, including plaque index (PI), probing pocket depth (PPD), and bleeding on probing (BOP), were obtained at baseline (T0), 1 week after bonding (T1), and 3 months after bonding (T2). Supragingival plaque samples were obtained at T0 and T2 for the detection of bacteria. A quantitative analysis for Streptococcus mutans, Streptococcus sobrinus, Lactobacillus casei, and Lactobacillus acidophilus was performed using real-time polymerase chain reaction (PCR). The Mann-Whitney U test and Hotelling?s T2 multivariate test were used for statistical comparison of the groups. The numbers of S mutans, S sobrinus, L casei, and L acidophilus were not statistically different between self-ligating brackets and conventional brackets ligated with stainless steel ligatures (P >0.05). The 2 archwire ligation techniques showed no statistically significant difference in PI, BOP, and PPD of the bonded teeth (P >0.05). All clinical parameters and the numbers of all microorganisms showed statistically significant increases from T0 to T2 in both groups (P <0.001). Self-ligating brackets and conventional brackets ligated with stainless steel ligatures do not differ from each other with regard to dental plaque retention.
