Agresif periodontitis hastalarında monosit kemoatraktan protein (MCP)-1 ve CC kemokin reseptör-2 polimorfizmlerinin sıklığının ve bu polimorfizmin gen ekspresyonu ve dişeti oluğu sıvısı MCP-1 düzeylerine etkisinin incelenmesi

Abstract

Monosit kemoatraktan protein (MCP)-1, C-C kemokin reseptör 2 (CCR2) ile etkileşime geçerek monosit/makrofajların enflamasyon alanına yönlendirilmesinde anahtar öneme sahip bir kemokindir. Hem MCP-1 hem de reseptörü olan CCR2 birçok hastalıkta önemli rol oynamaktadır. Bu çalışmanın amacı MCP-1 ve CCR2 polimorfizmleri ile Agresif Periodontitis (AP) arasındaki ilişkiyi araştırmak ve bu polimorfizmin gen ekspresyonu ve dişeti oluğu sıvısı (DOS) MCP-1 düzeyleri üzerine etkisini incelemektir. Çalışmaya 108 AP ve 107 periodontal olarak sağlıklı (S) kontroller olmak üzere toplam 215 birey dahil edildi. Her bir bireyden alınan kan örneklerinden genomik DNA izole edildi ve MCP-1 - 2518 A/G ve CCR2 -190 G/A polimorfizmleri, polimeraz zincir reaksiyonu-kesim parça uzunluk polimorfizmleri (PCR-RFLP) ile değerlendirildi. Toplam 141 bireye (50 lokalize (L) AP, 30 generalize (G) AP ve 61 S) ait DOS MCP-1 düzeyleri ELISA yöntemi ile ölçüldü. 25 AP ve 15 S kontrol bireyin gen ekspresyon değerleri periferal kan mononükleer hücrelerinden SYBR Green kullanılarak kantitatif RT-PCR ile belirlendi ve veriler ΔCt yöntemi ile normalize edildi. Gruplar arasında MCP-1 -2518 A/G ve CCR2 -190 G/A polimorfizmleri genotip ve allel frekansları açısından fark gözlenmedi (p>0.05). Tüm klinik parametreler ve MCP-1 total miktarı (pg/30 sn) LAP ve GAP'da S kontrollere göre anlamlı derecede yüksekti (p<0.05). Gingival indeks dışındaki klinik parametreler AP grupta DOS MCP-1 total miktarı ile doğrusal ilişki gösterdi (p<0.05). Sağlıklı grupta homozigot A genotipteki bireylerin mRNA ekspresyonlarının, G allel taşıyan ve A homozigot AP hastalarından daha fazla olduğu belirlendi. Bu çalışmanın sınırları dahilinde, Türk populasyonunda MCP-1 ve CCR2 polimorfizmlerinin AP ile ilişkili olmadığı sonucuna varılabilir. Bu araştırmada, DOS MCP-1 total miktarının LAP ve GAP hastalarındaki periodontal doku yıkımının belirlenmesinde bir belirteç olarak kullanılabileceği tespit edildi.

Monocyte chemoattractant protein (MCP)-1 is one of the key chemokines that interacts with C-C chemokine receptor 2 (CCR2) and plays a role in migration and infiltration of monocytes/macrophages. Both MCP-1 and CCR2 have been demonstrated to be induced and involved in various diseases. The purpose of this study was to investigate genetic impact of MCP-1 -2518 A/G and CCR2 -190 G/A gene polymorphisms on Aggressive Periodontitis (AP) susceptibility and the effects of this polymorphism on gene expression and the MCP-1 levels in gingival crevicular fluid (GCF) in patients with AP. A total of 215 subjects, (108 AP and 107 healthy controls (C)) were recruited in this crosssectional study. Genomic DNA was isolated from a peripheral blood sample obtained from each subject. Gene polymorphisms of MCP-1 -2518 A/G and CCR2 -190 G/A were analyzed by a standard polymerase chain reaction-restriction fragment length polymorphism (PCR-RFLP) assay. GCF samples were collected from 141 patients including 50 localized (L) AP, 30 generalized (G) AP and 61 C patients and GCF MCP-1 was measured by an enzyme-linked immunosorbent assay. Gene expression levels were quantified in peripheral blood leukocytes from 25 AP and 15 periodontally healthy controls by quantitative real-time PCR. Threshold cycles (Ct) values obtained from the RTPCR analysis based on SYBR Green detection and data was normalized via ΔCt . There were no differences between MCP-1 and CCR2 genotype distribution and allele frequencies in the AP and C groups (p>0.05). Compared to healthy controls, all clinical parameters, and total amounts (pg/30 s) of MCP-1 levels were significantly higher in subjects with LAP and GAP (p<0.05). There were a significant correlations between total amounts of MCP-1 and clinical parameters in subjects with AP except gingival index (GI) (p<0.05). The MCP-1 gene expression levels were higher in homozygous "A" control subjects than having G+ genotype and AA homozygous AP patients. Within the limitation of this study, it can be concluded that MCP-1 and CCR2 polymorphisms are not associated with AP in Turkish population. We found that total amount of MCP-1 levels in GCF may have a potential indicator of periodontal tissue destruction in subjects with LAP and GAP.