Araştırmada sağlıklı ve canlı ağırlıkları 1.5-2.5 kg civarında olan 30 adet Yeni Zelanda ırkı erkek tavşandan yararlanıldı. Hayvanlar endotoksin (K), Vitamin E+endotoksin (E) ve prednisolon+endotoksin (P) olmak üzere üç eşit gruba ayrıldı. Birinci grup kontrol (K) olarak kullanılırken, hayvanlara 6 saat boyunca 100 ug/kg/saat dozunda infuzyon tarzında endotoksin (E. coli lipopolisakkarit 0.111:B4) uygulandı. İkinci grubu oluşturan hayvanlara (E) 4 gün 10 mg/kg/gün İP Vitamin E (DL-alpha tocopherol acetat) enjeksiyonundan sonra dördüncü enjeksiyonu takiben 10. dakikadan itibaren yine 6 saat, 100ug/kg/saat dozunda endotoksin infuzyonu yapıldı. Üçüncü gruptaki (P) hayvanlara aynı süre ve dozdaki endotoksin infüzyonundan 30 dakika önce 10mg/kg SK prednisolon (Prednisolon) verildi. Anestezi akındaki hayvanların arteria femoralislerinden endotoksin infüzyonundan hemen önce (O.saat) ve infuzyonu izleyen 2., 4. ve 6. saatlerde kan örnekleri alındı. Alman örneklerde; plazma APTT, PT, TT, fibrinojen ve D-dimer düzeyleri ile kan platelet sayısı, lökosit sayısı ve îökosit yüzdeleri belirlendi. Çalışmada; endotoksin (K) grubunda APTT, PT ve TT' de önemli derecede uzama, fibrinojen konsantrasyonu ve trombosit sayısında düşme, D-dimer seviyesinde yükselme ve lökopeni gözlenirken, akyuvar tipleri yüzdelerinde ise örnekleme zamanlarına göre anlamlı değişimler kaydedildi. Buna karşın; Vitamin E ve Prednisolon uygulamasının hemostatik ve hematolojik birçok parametrede meydana gelen olumsuz değişiklikleri (APTT, PT ve TT'nin uzamasını, lökopeni oluşumunu fibrinojenin miktarı ve trombosit sayısının azalmasını, D- dimer düzeyinin artmasını vb.) önemli düzeyde baskıladığı belirlendi. Söz konusu etkinin E grubunkine göre P grubunda daha belirgin olduğu görüldü.
This study was conducted to determine the protective effects of prednisolone and vitamin E on the development of endotoxin-indueed disseminated intravascular coagulation (DIC) in rabbits. In this study, a total of 30 male New Zealand White rabbits weighing between 1.5-2.5 kg were used. The animals were equally divided into three groups as endotoxin (K), prednisolone -»-endotoxin (P) and vitamin E+endotoxin (E) groups. Experimental DIC was induced in all groups by intravenous infusion of 100 ug/kg/h lipopoly saccharide (E coli 01 1 1:B4, LPS) for 6 h in 60 ml (10 ml/h) saline through the marginal ear vein. In group E, vitamin E was injected (10 mg/kg, intraperitoneally) for 4 successive days, and LPS was infused 10 min after the final vitamin E injection. Prednisolone was injected (10 mg/kg subcutaneously) 30 min before the administration of LPS in group P. Blood samples from the anaesthetized animals were taken through a catheter inserted into the femoral artery immediately before LPS infusion, and then 2, 4 and 6 hours after the beginning. The severity of DIC was determined by reference to various parameters including fibrinogen, D-dimer, APTT, PT, TT, platelet counts, leukocyte counts and percentage of differential leukocytes. In this study, in group K we observed an important prolongation in APTT, PT and TT, and a decrease in platelet count and fibrinogen level, and an increase in D-dimer concentration, and leukophenia, and also significant changes in the percentage of differential leukocytes at sampling times. However, the administrations of prednisolone and vitamin E significantly caused the suppression on the determined parameters in endotoxemic animals. We have suggested that the treatments of prednisolone and vitamin E may be useful in LPS- induced DIC, and we have concluded that prednisolone has more effective than vitamin E.
