Toplumlar sürekli olarak gelişme ve değişme içindedir. Özellikle eğitim- öğretim kurumlan bu gelişmenin öncelikli olarak gerçekleştiği yerler, bu değişimden etkilenen kurumlar ve bir toplumdaki gelişmeye öncülük eden araçlar olarak görülmelidir. Nitekim bir toplumun sürekliliği, o toplumla uyum içinde yaşayacak, toplumsal gelişmeyi başlatacak ve değişimi sürdürecek bireylerin yetişmesine bağlıdır. İşbirliği, sosyal yaşamın gerçeğidir. Hayatın devamı için her an insanlar birbirleri ile temas halindedir, bazı durumlarda problemlerin çözümü veya gelişmelerden faydalanabilmek için bir grup içine dahil olmak gerekir ki bu da insanları işbirliğine sevkeder. Eğitim ve öğretim faaliyetlerinin de toplumun gelişmesinde önemli bir etken olduğunu unutmadan ve de herşeyin yaparak ve yaşayarak daha iyi öğrenilebildiği ilkesinden hareketle niye bu sosyal hareket bir öğretim metodu olarak kullanılmasın. Hem de üstelik bu sosyal hareketin eğitimdeki yansıması olan "İşbirliğine Dayalı Öğrenme Metodu" neden Türkçe Öğretiminde kullanılmasın. Böylece Türkçe öğretiminde işbirlikçi bir etkinlikle, hem çocuğa anadili sevdirilir, hem de anadili ile ilgili becerileri geliştirilir. Bu sayede çocuk kendisini ifade edebilir, kişiliğini geliştirebilir; başkalarının düşüncelerini de dinler ve eleştirir, başkasının haklarına saygı duyar, fikirlerine değer verir ve bu fikirlerden yararlanabilme becerisi kazanabilir; sorumluluk alabilir; milli duygulan gelişir ve nihayet kendisi ve toplumla barışık, ülke kalkınmasında etkin bir birey olması sağlanılır. 1739 sayılı Milli Eğitim Temel Kanunu'na göre, eğitimin amacı; bütün bireylerin; ilgi, istidat ve kabiliyetlerini geliştirerek gerekli bilgi, beceri, davranışlar ve birlikte iş görme alışkanlığı kazandırmak suretiyle hayata hazırlamak ve onların, kendilerini mutlu kılacak ve toplumun mutluluğuna katkıda bulunacak bir meslek sahibi olmalarını sağlamaktır. Böylece bir yandan Türk vatandaşlarının ve Türk toplumun refah ve mutluluğunu arttırmak; öte yandan milli birlik ve bütünlük içinde iktisadi, sosyal ve kültürel kalkınmayı desteklemek ve hızlandırmak nihayet Türk Milletini çağdaş uygarlığın yapıcı, seçkin bir ortağı yapmaktır. Dili düzgün ve doğru kullanma doğuştan gelen bir yetenek değil tamamen eğitim sonucunda elde edilen bir beceridir. Çocukların öğrenim hayatları boyunca derslerle ilgili çalışmalarda öğrenmelerini kolaylaştıracak, başkaları ile sağlıklı iletişim kurmalarında yararlanacakları temel dil becerileri kazanabilmeleri etkili bir Türkçe öğretimi ile mümkündür. Türkçe öğretimi için öğretmenlerin gerekli bilgi ve becerilerle donatılmış olması gerekmektedir. Ayrıca unutmamak gerekir ki; dil değer aktarımında bir araç olduğu kadar aktarılan bir kültürel değerdir. Dil, kültürel gelişmenin, milli birlik ve beraberliğin temel öğesidir. O yüzden bu aracın, değer aktarımı sırasında kurallara uygun ve düzgün bir şekilde kullanılması ve aynı zamanda bu kültürel öğenin tam ve yanlışsız bir şekilde nesillere aktarılması gerekmektedir. İlköğretim birinci kademesinde yetişkin adayı olarak kabul edilen çocuğa fiziksel, zihinsel, duyuşsal ve sosyal becerilerin bu çağlarda verilmesi ve pekiştirilmesi gerekmektedir. Bu yüzden araştırma, İlköğretim 4. ve 5. sınıflarda Türkçe öğretiminde işbirliğine dayalı öğrenme metodunun kullanımını değerlendirmek amacıyla yapılmış, Konya il merkezinde ve ilçelerinde çeşitli İlköğretim Okullarında görev yapan 4-5. sınıf öğretmenlerinin bu konudaki fikirleri bir nitel araştırma yöntemi olan "görüşme" ile toplanmıştır. Elde edilen veriler alt problemler ile ilişkilendirilerek şu bulgulara ulaşılmıştır: 1. Öğretmenler öğretme yöntem ve teknikleri konusunda yeterli bilgiye sahip değillerdir. 2. öğretmenler, genel olarak, İşbirliğine Dayalı Öğrenme Metodu ve kullanımı hakkında yeterli bilgiye sahip değillerdir. 3. Öğretmenler, Türkçe Öğretiminde, İşbirliğine Dayalı Öğrenme Metodu ve kullanımı hakkında yeterli bilgiye sahip değillerdir. 4. Öğretmenler, işbirliğine dayalı öğrenme metodu ile öğrencinin geliştireceği ve kazanacağı becerileri bilmekte; ancak etkinlikler sonucunda öğrencilerde beklenen davranış değişikliğinin oluşması hususunda endişe duymaktadırlar. iii 1739 sayılı Milli Eğitim Temel Kanunu ile Türkçe Programındaki esaslarda da belirtildiği gibi öğrencinin ilgi ve yetenekleri merkez alınarak; yapıcı, yaratıcı, toplum ve ülke kalkınmasında kendi görev ve sorumluluklarının bilincinde, kendisi ve ait olduğu toplumla barışık, mutlu, milli duygusu gelişmiş bireyler yetiştirilmesi hedeflenmiştir. Tüm öğrenme yöntem ve teknikler, bu hedeflere ulaşmak çabasında etkili birer araçtır. Öğretmenler, bu hedefleri gerçekleştirmeyi kendilerine görev bilerek, bu araçları en verimli şekilde uygulamayı ilke edinirler.
Societies are constantly changing and transforming. In particular, schools and other educational institutions should primarily be seen as the place where these transformations take place and they should be thought of as the establishments affected by these changes and also the pioneers of these changes. The continuity of a society depends on the individuals who live in the society in harmony with other individuals who provide impetus of the society and lead it to prosperity. Cooperation is the reality of a social life. Members of a society are always in touch with other members to carry on; in some cases it is necessary to join a group to solve the individual's problems and to make social life beneficial. This causes the members of a society to cooperate. Why shouldn't this motto be used as a teaching technique without forgetting that educational activities are basic elements in the development of a society and that learning by experiencing everything is the best? Besides, why shouldn't "The Cooperative Learning Method", a reflection of this social fact, be used for the teaching of Turkish? With the help of this cooperative technique in the teaching of Turkish, therefore, children can both really appreciate the native language skills, and their skills in native laguage can be improved. In this way, the children can define themselves, improve their personalities, be respectful for others' thoughts and criticize them, make others' thoughts useful for themselves, develop their national conceiousness, and they can become productive and effective individuals in the development of their country. According to the Constitutional Law of National Education, number 1739; the target of education is to prepare all indiviuals according to their abilities, talents, interests in social life, give them a sense of cooperation by improving their characters, and make them gain their professions and so this will make them feel happy. Therefore, our educational system, on the one hand, will increase the welfare and the happiness of Turkish citizens; and on the other hand will support the economic, social and cultural development in the form of national unity and make our nation a modern societiy. Using a language correctly and neatly is not an ability inherited from your parents, but a skill which can be gained only with effort. Only effective teaching of Turkish can help students learn and understand the information which will be useful for them in their future lives; they can only possess an effective language ability with the help of a high quality Turkish teaching system. It is necessary for teachers to be equipped with a high level of Turkish to give a better education. It shouldn't be forgotten that language is both an insrument to convey our cultural values to the future generations and itself is a culture value to be conveyed to the future. Language is the only phonemenon of cultural development, and national unity and uniformity. So, this instrument should be transmitted to the next generation clearly and without mistakes. It is essential that physical, mental, intellectual and social abilities should be inculcated in the children seen as the adults of the future in this period-the first level of the primary school education. In the light of these features, this study was administered to evaluate the use of "The Cooperative Learning Method" in the teaching of Turkish for fourth and fifth grade-students, and the thoughts of fourth and fifth grade-teachers on this subject were accumulated by using "interviewing", a qualitative research method, in the city centre of Konya and other counties surrounding Konya. The following conclusions were reached using the accumulated data and these data were compared with the subsidiary problems. 1. Teachers lack the necessary knowledge and formation about teaching methodology. 2. Teachers lack the specific knowledge about the method of the cooperative learning in general. 3. Teachers lack the specific knowledge and the method of the cooperative learning in Turkish teaching. 4. Teachers are aware of the benefits of the cooperative learning method, but are hesitant about the outcomes of this method on students. As pointed out in the syllabus of Turkish teaching with the Constitutional Law of Turkish National Education, item no 1739, it is aimed producing positive, VI creative individuals aware of their duties and responsibilities for the development of society and the country feeling themselves in peace with their society and having a developed national sense. All educational methods and techniques are instruments for reaching this target. Teachers should think of these as their principles for reaching these targets in the best way.
