Bu çalışmanın amacı; sporun üniversite öğrencilerinin sosyal kaygı ve öznel iyi oluş düzeylerine etkisinin incelenmesidir. Araştırmaya Konya Selçuk Üniversitesi Spor Bilimleri , Ziraat , Tıp , Fen Edebiyat , Diş Hekimliği Fakültesi ve Konservatuarda öğrenim gören 50 şer kız 50 şer erkek olmak üzere toplamda 600 üniversite öğrencisi katılmıştır. Araştırmaya katılanlara sosyal kaygı (Özbay-Palancı 2002) ve öznel iyi oluş (Dost 2005) ölçeği uygulanmıştır. Verilerin analizinde Spss 16.0 istatistik paket program kullanılmıştır. Bağımsız gruplarda T testi ve varyans analizi (ANOVA) farklılıklarda çoklu karşılaştırma testlerinden Tukey testi kullanılmıştır. Sürekli veriler arası ilişki pearson korelasyon testi ile test edilerek, hata düzeyi 0.05 olarak alınmıştır. Araştırmada, spor yapan kadın ve erkek üniversite öğrencilerinin öznel iyi oluş puanları spor yapmayanlardan yüksektir (P<0,05). Spor yapan erkeklerin kritize edilme puanları yapmayanlardan düşüktür (P<0,05). Kadın üniversite öğrencilerinin sosyal kaçınma puanları erkeklerden yüksektir (P<0,05). Annesi ev hanımı ve kamuda çalışan spor yapanların öznel iyi oluş puanları spor yapmayanlardan yüksekken (P<0,05), kritize edilme puanları düşüktür(P<0,05). Spor Bilimleri, Diş Hekimliği, Tıp, Fen Edebiyat Fakültelerinde ve Konservatuarda okuyan spor yapan öğrencilerin öznel iyi oluş puanları spor yapmayanlardan yüksektir (P<0,05). Spor Bilimleri Fakültesinde okuyanların sosyal kaçınma, kritize edilme ve toplam sosyal kaygı puanları spor yapmayan katılımcılardan düşüktür (P<0,05). Babası serbest mesleğe tabii olan spor yapanların kritize edilme puanları yapmayanlardan yüksekken (P<0,05), babası kamuda çalışanların sosyal kaçınma ve öznel iyi oluş düzeyleri düşüktür (P<0,05). Annesi ilkokul mezunu olan spor yapanların sosyal kaçınma, kritize edilme, değersizlik duygusu, toplam sosyal kaygı puanı düşük, öznel iyi oluş puanları spor yapmayanlardan yüksektir (P<0,05). Babası ilkokul mezunu olan spor yapan üniversite öğrencilerinin kritize edilme, öznel iyi oluş ve toplam sosyal kaygı puanları düşük bulunmuştur (P<0,05). Sonuç olarak; sporun üniversite öğrencilerinin sosyal kaygı ve öznel iyi oluş düzeylerine olumlu etkisinin olduğu görülmüştür.
The aim of this study is to examine effects of sports on social anxiety and subjective well-being levels of university students. Totally 600 students participated in the study as 50 girls and 50 boys from each Faculty of Sports, Agricultural Sciences, British Language and Literature, School of Medicine, Dentistry and Conservatory at Selçuk University in Konya. Social Anxiety (Özbay-Palancı 2002) and subjective well-being tests are applied on participants. The statistical package programme Spss 16.0 is used in order to analyse the data. The T test and variance analyse (ANOVA) is used for independent groups while Tukey test was used as multiple comparison test for differences. The relationship between consistent data is being tested via pearson correlation test and tolerance level was measured as 0,05. Well-being scores of male or female university students who do sports are higher than the ones who don't do sports (P<0,05). Being criticized scores of men doing sports is lower than the ones not doing sports (P<0,05). Social avoidance scores of female students are higher than boys (P<0,05). While well-being scores of participants among the ones doing sports whose mother is housewife or working at public institutions is higher than the others (P<0,05), being criticized scores are lower (P<0,05). Students of Faculty of Sports, British Language and Literature, School of Medicine, Dentistry and Conservatory who do sports have higher well-being scores when it is compared with the others (P<0,05). Social avoidance, being criticized and total social anxiety scores of students studying at Faculty of Sports are lower than the students who doesn't do sports (P<0,05). The students who do sports have higher being criticized scores than the others among the people who have self-employed fathers (P<0,05), while social avoidance and subjective well-being levels of students who have fathers working in public sector are low (P<0,05). Among the participants whose mother is primary school graduated, the ones who do sports have lower social avoidance, being criticized, feeling of worthlessness, total social anxiety and subjective well-being scores than the non-sportive ones (P<0,05). Being criticized, subjective well-being and total social anxiety scores of students who are doing sports and have primary school graduated father are measured comparatively low (P<0,05). Consequently, it is seen that sports have positive effects on university students in terms of social anxiety and subjective self-being levels.
