Araştırma görevlilerinde tükenmişlik düzeyi ile yalnızlık ve yaşam doyumu arasındaki ilişkinin bazı değişkenler açısından değerlendirilmesi

Abstract

Bu araştırmada, araştırma görevlilerinin yaş, cinsiyet, bölüm, kıdem, öğrenim seviyesi, medeni hal bağımsız değişkenlerinin tükenmişlik düzeyi, yalnızlık ve yaşam doyumu düzeylerine etkisi incelenmiştir. Araştırma, tarama modeline göre yürütülmüştür. Araştırmanın evreni, Selçuk Üniversitesi' ne bağlı çeşitli fakülte ve yüksekokullarda görev yapan araştırma görevlileridir. Araştırmanın örneklemini, Tıp Fakültesi, Eğitim Fakültesi, Hukuk Fakültesi, Mesleki Eğitim Fakültesi, Veterinerlik Fakültesi, İktisadi ve İdari Bilimler fakültesi, İlahiyat Fakültesi, Mimarlık-Mühendislik Fakültesi, Teknik Bilimler Meslek Yüksek Okulu araştırma görevlileri arasından tesadüfi örnekleme ile seçilen 178 kişi oluşturmaktadır. Verilerin toplanmasında Maslach Tükenmişlik Envanteri, UÇLA Yalnızlık Ölçeği, Yaşam Doyumu Ölçeği kullanılmıştır. Verilerin analizinde bağımsız t testi, tek yönlü varyans analizi (ANOVA), frekans, aritmetik ortalama ve standart sapma istatistiksel işlemleri kullanılmış olup, manidarlık düzeyi 0.05 olarak benimsenmiştir. Araştırma sonucunda bayan araştırma görevlilerinin duygusal tükenme hissini erkeklere göre daha fazla yaşadıkları tespit edilmiştir. En yüksek duyarsızlaşma düzeyi 20-24 yaş grubu araştırma görevlilerinde görülürken en düşük duyarsızlaşma düzeyi 30- 34 yaş grubunda görülmüştür. Bayan araştırma görevlilerinde kişisel başarı düzeyi erkek araştırma görevlilerine göre daha yüksek bulunmuştur. Yalnızlık duygusunu en çok hissedenler bekar araştırma görevlileri olarak tespit edilmiştir. Yaşam doyumu düzeylerinin incelenmesinde ise sayısal ve sözel bölümde çalışan araştırma görevlileri arasında bir farklılık görülmemiştir. Araştırmanın bulguları doğrultusunda öneriler geliştirilmiştir.

The purpose of this study is to examine the effects of several independent variables at research assistants, which are age, sex, education level, marital status, department, experience over their burnout, loneliness and life satisfaction levels. İn this study data analysis was used. The universe of the study was research assistants who worked at the different faculties and colleges of Selçuk University. The sample (model) of the study was established by 178 research assistants who were chosen randomly from Faculty of Medicine, Faculty of Education, Faculty of Law, Faculty of Career Education, Faculty of Veterinary, Faculty of Economics and Administrative Science, Faculty of Divinity, Faculty of Engineering and Architecture, College of Technical Sciences of Career. Maslach Burnout Inventory, UCLA Loneliness Scale and Life Satisfaction Scale were used during the collection of data. During the analysis of the data Independent t-test, one-way analysis of variances, frequency, arithmetical average and the statistical process of standard deviation were heavily used and meaningful level was decided as 0.05. According to the results of the study, it was shown that female research assistants experience emotional exhaustion feelings more than their male counterparts do. The most depersonalization level was seen on 20-24 age research assistants and the least depersonalization level was seen on the group 30-34 age. Female research assistants have a higher personal accomplishment level than male fellows. The single research assistants felt the most loneliness feeling. For life satisfaction level there was no difference between the research assistant who work at social science departments and mathematical sciences departments. At the end some recommendations were added according to the study results.