Bu çalışmanın amacı, çift taraflı olarak premolar dişler arasındaki alveol kemiğine yerleştirilen vidalarla ankrajı güçlendirilmiş premolar dişlerden destek alınarak coil springler ile yapılan üst molar distalizasyonunun etkinliğinin üst ikinci molarları sürmüş ve sürmemiş vakalarda modeller ve sefalometrik filmler üzerinde yapılacak ölçümler yoluyla karşılaştırılmasıdır. Çalışmada, Iskeletsel Sınıf I ya da Sınıf II anomalisi olan, dişsel olarak Angle Sınıf II anomaliye sahip, yaş ortalaması 12.44 olan 12 kız 11 erkek toplam 23 olgu yer almıştır. Üst ikinci molarları sürmüş grup, yaş ortalaması 12.85 olan 7 kız 4 erkek toplam 11 olgudan oluşmuştur. Üst ikinci molar dişleri sürmemiş grubun ise yaş ortalaması 12.11 olan 5 kız 7 erkek toplam 12 olgudan oluşmuştur. İkinci Molar dişleri sürmüş ve sürmemiş hastaların tedavi süreleri arasında hem sağ hemde sol segmentte istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmamıştır. Sağ ve sol segmentlerin tedavi sürelerini karşılaştırdığımız zaman ise hem ikinci molar dişleri sürmüş veya sürmemiş vakalar arasında hemde genel karşılaştırmada istatistiksel olarak anlamlı bir fark olduğu tespit edilmiştir. İkinci molar dişleri sürmüş ve sürmemiş hastaların sefalometrik değerlendirmesinde sağ segmentte 3,8 mm, sol segmentte 3,7 mm molar distalizasyonu, ikinci molar dişleri sürmüş grupta sağ segmentte 3,6 mm, Sol segmentte 3,5 mm molar distalizasyonu, ikinci molar dişleri sürmemiş grupta sağ segmentte 4,1 mm, sol segmentte ise 3,8 mm molar distalizasyonu meydana gelmiştir. Birinci molar dişlerde distalizasyon sonrasında devrilme, kesici dişlerde ise retrüzyon meydana gelmiştir. Overjet ve overbite'ta anlamlı bir değişiklik gözlenmemiştir. Model değerlendirmesinde, ikinci molar dişleri sürmüş ve sürmemiş hastaları beraber olarak değerlendirdiğimizde, sağ segmentte 3,7 mm, Sol segmentte 3,6 mm molar distalizasyonu, ikinci molar dişleri sürmüş grupta sağ segmentte 3,3 mm, sol segmentte 3,3 mm molar distalizasyonu, İkinci molar dişleri sürmemiş grupta sağ segmentte 4,1 mm, sol segmentte 3,8 mm molar distalizasyonu meydana gelmiştir. Sağ ve sol premolar dişlerde bir miktar ankraj kaybı belirlenmiştir. İkinci molar dişlerin olması ve olmamasının distalizasyon miktarını ve süresini önemli derecede etkilemediği, yeterli miktarda distalizasyonun sağlandığı belirlenmiştir. Sol üst maksiller segmentteki distalizasyon süresinin sağ üst maksiller segmentteki ne kıyasla daha uzun sürdüğü görülmüştür. Mini vida desteğine rağmen premolarlarda az miktarda ankraj kaybı meydana gelmiştir.
The aim of this study was to compare the effectiveness of upper molar distalization performed with coil springs supported with premolar teeth of which their anchorage was increased with miniscrews bilaterally implanted in alveolar bone in cases with erupted and unerupted second molars by cephalometric films and models. Twenty three cases including 12 girls and 11 boys with a mean age of 12.44 and skeletal Class I or Class II anomaly and dental Angle Class II were included in the study. The group with erupted second molars were comprised of 11 cases including 7 girls and 4 boy with a mean age of 12.85. The group with unerupted second molars were comprised of 12 cases including 5 girls and 7 boys with a mean age of 12.11. There was no significant difference between left and right segments regarding treatment durations of patients with erupted and unerupted second molars. There were significant differences comparing treatment durations between right and left segments regarding both the erupted and unerupted groups and general comparison. In cephalometric evaluation of patients with erupted and unerupted second molars 3,8 in right segment, 3,7 mm in left segment; 3,6 mm in right segment, 3,5 mm in left in patients with erupted second molars; 4,1 mm in right segment, 3,8 mm in left segment of patients with unerupted second molars molar distalization occurred. Tipping in first molars and retrusion in anteriors also occurred after distalization. There was no significent difference in overjet and overbite. During model evaluation, 3,7 mm in right segments, 3,6 mm in left segments of all the patients with erupted and unerupted second molars, 3,3 mm in right segments, 3,3 mm in left segments of patients with erupted second molars, 4,1 mm in right segments, and 3,8 mm molar distalization occurred in patients with unerupted second molars. Minimum anchorage loss was observed in right and left premolars. It was deternined that whether existence or non-existence of second molar teeth did not significantly influence distalization amount or treatment time, and adequate distalization was achieved. It was also observed that distalization duration in left maxillary segment took longer than that it took in the right maxillary segment. Minimum anchorage loss occurred despite mini-screw support.
