Bu çalışmada tüberküloz hastalarının dispanserler tarafından takip durumu ile tedaviyi terk eden hastalar ve yakın temaslılarının değerlendirilmesi amaçlandı. Araştırma, 1995 - 1999 yıllarında Selçuk Üniversitesi Hastanesi Göğüs Hastalıkları Kliniği ve Konya ilindeki verem savaş dispanserleri tarafından tüberküloz tedavisi yapılan 1979 hasta üzerinde yapıldı. Tedaviyi terk eden 164 hasta saptandı. Bu gruptan Konya ili sınırları içinde ikamet adresi veren hasta ve yakın temaslıları ile görüşüldü. Ölen ve göç edenler dışında 64 hastaya ulaşılabildi. Demografik veriler anket yardımıyla yüz yüze görüşülerek elde edildi. Hasta ve yakın temaslılarına klinik sorgulama yapıldı, PPD uygulandı, akciğer grafısi çekildi ve çıkarabilenlerden balgam alındı. Fakülte hastanesinde tedavisi olan hastalarda tedaviyi terk oram % 21.6, dispanserde tedavi olanlarda % 4.5 idi. Tedaviyi terk eden hastaların % 62.2'si 35 yaşın üzerindeydi. Hastaların, % 4 1.3 'ünün öğrenimi, % 3 8. 7 'sinin sosyal güvencesi yoktu ve hastaların önemli bir bölümü çok fakirdi. Hastalarının % 36.8'inde başta diyabet olmak üzere eşlik eden hastalık bulunmaktaydı. Hastaların % 48.4'ünde sigara içmekteydi. Hastaların % 39.4'ünün yakınlarında tüberkülozlu vardı. Hastaların % 26.2'si üçüncü ayın sonunda ilaçlarını bırakmıştı. Öğrenim görmüş olmak ilaç kullanım süresini olumlu yönde etkilemekteydi. BCG skan hastaların % 49.0, temaslılarının % 31.4'ünde yoktu. PPD enduraşyon çapı hastalarda ortalama 16.4 ± 3.8 mm, yakın temaslılarında 13.3 ±3.6 mm idi. Hasta ve temaslılarından alman numunelerde mikroskopi ve kültür yöntemleriyle tüberküloz basili tespit edilemedi. Sonuç olarak; genel ekonomik kalkınma, öğrenim düzeyinin geliştirilmesi, hasta kayıt ve bildirim sistemlerinin düzenli işletilmesi ve hastalarla iletişimi sürdürme çabalarının sabırla devam ettirilmesi tüberküloz savaşının başarısını artıracağı kamsına varıldı.
This study was aimed to evaluate the situation of the patients who are in the following up position of the tuberculosis dispensaries and gave up the treatment and also their close relatives included to the study. This study was performed on the 1979 patients who where under treatment of the tuberculosis in the department of thorax disease and tuberculosis dispensaries in Konya between 1995-1999. 164 patients gave up the treatment have been determined. Among this group who are living in Konya and their relatives were interweaved. We were able to reach 64 patient and that immigrate and past away. Demographic data were obtained using a questionnaire during the face to face interview. Clinical anamneses, PPD, a thorax graphy were performed on the patients and close relatives and sputum specimens were obtained from those who were able to provide. The giving up patients percentage amongst those who were under the treatment of the Faculty hospital was 21.6 where as it was 4.5 in the dispensary. Amongst those 62.2 % were over 35 years of age. 41.3 % of the patients could not have been able to get education and 38.7 % of them did not have social security. An important part of the patients were poor. There was accompanying illness such us diabetes mellitus etc in 36.8 % of the patients, and 48.4 % of them were smokers. 39.4 % of the patients have relatives with tuberculosis. At the and of the third month 26.2 % patients have given up the medical treatment. Being educated positively affected continuous use of medicine. There was no BCG scare in the 49.0 % of the patients, and in 31.4 % of the relatives of them. The mean enduration diameter in the patient was 16.4 ± 3.8 mm and it was 13.3 ± 3.6 mm in close relatives. Mycobacterium tuberculosis have not been determined in the specimens of the patients and their relatives by microscopic examination and culture methods. As a result; we believe that general economical development, better education level, regular administration and follow up systems and efforts to provide a better communication with patients may positively affect the results of efforts against the tuberculosis.
