Davranışsal bağımlılık son yıllarda dürtü kontrol bozukluğu, takıntılı – zorlantılı bozukluk ve madde bağımlılığı tanı ölçütlerinin özelliklerini içeren yeni bir tanı grubu olarak şekillenmektedir. Bu yeni oluşumun bir alt başlığı olan yeme bağımlılığı, yüksek şeker ve yüksek yağ içeriği bulunan gıdaların tüketim alışkanlıklarının, DSM-IV TR de olan madde bağımlılığı ölçütleri kapsamında bir davranışsal bağımlılık olarak tüketilmesidir. 2009 yılından bu güne küresel çapta bir çok ülkede değerlendirilen bu tanıyı, ülkemizde bir üniversitenin fiziki şartlarında, geniş bir katılımcı kitle ile değerlendirmek, yeni oluşan tanı kümesine katkıda bulunmak, psikiyatrik belirti ve kişilik özellikleri ile ilişkisini ölçmek hedeflenmiştir. Gereç ve yöntem: Konya Selçuk Üniversitesi Alaeddin Keykubad merkez kampüsünde ağırlıklandırma uygulanarak 1500 katılımcı hedeflenmiş ve 2014 Kasım – Aralık aylarında Kesitsel tasarımda Anket çalışması, Katılımcılar, eğitim gördükleri bölümde iken hekim süpervizyonuna çalışma uygulanmıştır. Anket formları olarak sosyodemografik veri formu, Yale yeme bağımlılığı ölçeği (YYBÖ), psikiyatrik belirti tarama listesi (SCL-90), Eysenck'in kişilik envanteri uygulanmıştır. Bulgular: 1560 katılımcıya ulaşıldı, veri formlarından 1418'i istatistik analiz için uygundu. Yaş ortalaması 21.57, BKI ortalaması 22.0 olarak bulundu. Yeme bağmlılığı prevalansı %11.4 olarak bulundu. Yeme bağımlılığı şiddetini belirten skor tüm katılımcılar için 3.2, Yeme bağımlılığı grubu için 4.7 bağımlı olmayan grup için 3.0 olarak bulundu. Yeme bağımlılığında anlamlı olarak artmış tüketilen gıdalar, pasta, pizza, ekmek, kola, şeker, poğaça, kurabiye, elma, pastırma olarak bulundu. Yeme bağımlılığı ile 5 saatten uzun sosyal medya kullanımı, düzensiz beslenme algısı, öğün atlama, öğün dışı atıştırma sayısı, 10 dk dan kısa ve 30dk dan uzun yeme süresi ve yalnız beslenme arasında anlamlı ilişki saptandı. SCL-90 ın tüm alt ölçütleri, yeme bağımlılığı ile pozitif ilişki içerisindeydi. Eysenck'in kişilik envanteri alt ünitelerinden nörotisizm ve psikotisizm, yeme bağımlılığı ile pozitif, yalan ise negatif ilişki içerisindeydi. Sonuç: Araştırma, küresel araştırmalar ile paralel sosyodemografik özellikler ve prevalans sergilemekteydi, bu durum da geçerli bir tanı oluşumunda kuvvetli bir kanıt sunmaktadır. Sosyal yeme davranışı ve beslenme alışkanlıklarındaki bozulmalar ile yeme bağımlılığı arasında pozitif ilişkinin saptanması yeni bir bulgudur. Diğer çalışmalarda varolan BKİ ile yeme bağımlılığı ilişkisine ek, BKI 25.0 – 29.9 aralığındaki kilolu nüfus, yeme bağımlılığı için en yüksek riskli bulunmuştur. SCL-90'ın tüm alt ölçütleri ve Eysenck' in envanterinin psikotisizm ve nörotisizm alt ölçütleri ve yeme bağımlılığı ilişkisi de, literatürde geniş kapsamda psikiyatrik belirtiler ve kişilik örtüntülerinin de yeme bağımlılığı için risk oluşturduğunu kanıtlamıştır.
Aim: the new concept of Beahivoral addiction is growing from the ımpulse control disorders, obseswsive compulsive disoerders and substance related disorders since early 1990's. Recently, a new diagnostic system is derrivated from the DSM- IV-TR substance addiction criterion for the food addiction. Food addiction is a impulsive compulsive disorder that presents with addictive behivoral changes for high sugar – high fat and highly palatable foods. This study aims to find new definitions for the food addiction concept and to find out the relationship between the psychiatric symptomatology and personality traits. Material and Methods: 1500 student planned to participate who studies in Konya Selcuk university central campus. Participants were to fiil out the test during their classes under physician supervision. Sociodemographic form, Yale food addiction scale (YFAS), symptom checklist-90 (SCL-90) and Eysenck's personality inventory were administered. Results: 1418 forms were suitible for statistical analysis. The mean age was 21.57, mean BMI was 22.00. Food addiction prevalance was 11.4%. the YFAS score for all was 3.2, for non food addicts 3.0 and for food addicts 4.7 respectively. There were positive correlation between food addiction and social media consumption more than 5 hours. Also there were porisive correlation for irreguılar eating, skipping meals, numer of snacks, eating time ( <10 min and >30 min) and alone eating. All subscores for SCL-90 were strongly differed between Food addicts and non addicts. Psychotism and neurotisizm scores were in positive correlation and lie was in negative correlation in food addiction. Conclusion: This research was in full correlation with the global large scale studies. The socio-demographic data and prevalance were similar but when comparing the BMI categories, Owerweight (BMI: 25.0-29.9) participants show the most powerfull positive correlation and risk for Food addiction. A dirrect positive relation for SCL subscores and Eysenck's inventory scores projects valuable information for food addiction. This study contributes new information to the new frontier in psychiatry and more similar long term large scale studies are needed in this area of behaivoral addiction.
