Akut ST elevasyonlu miyokard infaktüsünde ısı şok proteini 60'ın hastane içi ve kısa dönem prognostik değeri

Abstract

Amaç: HSP 60'ın; Akut ST elevasyonlu miyokard infarktüsüyle başvuran hastalarda hastane içi ve kısa dönem mortalite açısından bağımsız bir prediktör olup olmadığının belirlenmesi ve yine aynı hasta grubunda hastane içi dönemde kalp yetmezliği gelişimi, kardiyojenik şok gelişimi açısından erken bir prediktör olup olmadığının değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Ocak 2011 - Haziran 2013 arasında Selçuk Üniversitesi Tıp Fakültesine başvuran; 18 yaşından büyük olup akut ST elevasyonlu MI ile semptom başlangıcından 12 saatten daha az zaman geçmiş hastalar dahil edildi. Çalışmaya katılan hastalardan ilk başvuruda rutin tetkikler için kan alımı sırasında jelli biyokimya tüpüne 10 cc kan alındı. Alınan kanlar 3000 rpm'de 5 dakika santrifüj edildikten sonra, süpernatant alınıp eppendorflara godelendi ve -80 derecede saklandı. Çalışmaya alınan hastaların hastane içi dönemde tüm nedenlere bağlı ölüm, klinik kalp yetmezliği gelişimi, kardiyojenik şok gelişimi, hastane yatış süresi, MI lokalizasyonu, uygulanan revaskülarizasyon stratejisi, koroner arter hastalığı risk faktörleri açısından bilgileri kaydedildi. Taburcu olan hastalar taburculuk sonrası 30. günde telefon ile aranarak tüm nedenlere bağlı ölüm açısından değerlendirildi. Yeterli hasta sayısına ulaşıldıktan sonra -80 derecede saklanan numuneler çözdürülerek, ELİSA yöntemiyle ölçümler yapıldı. Bulgular: Akut STEMI'da mortalite üzerine etkisi olduğu düşünülen (Yaş, DM, EF, önceki MI öyküsü, Killip Sınıflaması, Böbrek Yetersizliği, Kardiyojenik Şok ve Uygulanan Tedavi vb.) değişkenlerden bağımsız bir şekilde HSP60 değerleri; hastane içinde ve 1 ay içerisinde ölüm gerçekleşen hastalarda istatistiksel olarak anlamlı düzeyde yüksek bulunmuştur (1 aylık ölüm için p=0,00<0,05 ve hastane içi ölüm için p=0.009<0.05). Fakat kardiyojenik şok gelişimi (p=0.207>0.05) ve hastane içi kalp yetmezliği gelişimi ile (p=0.320>0.05) HSP60 değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulunamamıştır. Tartışma: Daha önce yapılan birçok çalışmada KAH için bağımsız bir risk faktörü olduğu gösterilmiş olan ve yakın zamanda da akut kalp yetmezliği ile hastaneye başvuran hastalarda yapılan çalışmada, yüksek düzeyleri artmış mortalite riski ile ilişkili olduğu tespit edilmiş hatta yeni bir biyomarker olabileceği düşünülmüş olan Hsp60'ın; Akut STEMI ile başvuran hastalarda, hastane içi ve 1 aylık kısa dönem mortalite açısından bağımsız bir prediktör olup olmadığını belirlemek için yaptığımız çalışmada; tüm mortalite belirleyicilerinden bağımsız şekilde, yüksek Hsp60 düzeyleri artmış mortalite ile ilişkili bulunmuştur. Sonuç: Akut STEMI'da tüm mortalite belirleyicilerinden bağımsız şekilde, yüksek Hsp60 düzeyleri artmış mortalite ile ilişkili bulunmuştur ve mortaliteyi öngürmede prognostik bir değere sahip olduğu düşünülmüştür.

Aim: To determine whether HSP 60 is an independent predictor of in-hospital or short-term mortality in patients admitted for acute ST segment elevation myocardial infarction (ASTEMI) and to assess whether it may be used as an early predictor of in-hospital heart failure or cardiogenic shock development in the same population. Methods: Patients over 18 years of age who presented within 12 hours after the onset of symptoms with an ASTEMI to Selcuk University Faculty of Medical between January 2011 and June 2013 were enrolled to the study. Ten cc blood was drawn into a gel-filled tube at admission which were centrifuged at 3000 rpm for 5 minutes. The supernatant was immediately aliquoted and stored at -80 °C. Several clinical conditions such as clinical heart failure, development of cardiogenic shock and death occurence during hospitalization were recorded together with data pertaining to the lenght of hospital stay, MI localization, revascularization strategy and risk factors associated with coronary heart disease. Patients were called 1 month after discharge to find out if anyone had died. After reaching the anticipated number of patients, previously stored samples at -80 °C were assessed by ELISA. Results: HSP 60 values were significantly higher in patients who died during hospitalization (p<0.05) or within 1 month after discharge (p<0, 05). These results were independent from factors estimated to be associated with mortality following ASTEMI (age, DM, EF, history of MI, Killip classification, renal failure, cardiogenic shock and treatment delivery etc.). On the other hand, no significant association was found between HSP60 values and in-hospital development of cardiogenic shock (p>0.05) or heart failure (p>0.05). Discussion: HSP60 has previously been shown to be an independent risk factor for congestive heart failure. Recently, increased HSP60 values have been shown to be associated with increased mortality in patients hospitalized due to acute heart failure. In the current study, we found that HSP60 was independently associated with increased mortality in patients admitted for ASTEMI. Conclusion: HSP60 was found to be independently associated with increased mortality in patients admitted for ASTEMI and therefore may be used as a promising predictor of mortality.