'Güven' insanla birlikte var olagelen bir duygudur. İman, güven duygusunun ana kaynağıdır. İslam'dan önce 'emîn' sıfatıyla tanınan Hz. Peygamber, asırlar öncesinde Müslüman, Yahudi, Gayrimüslim unsurların birarada yaşayabildiği mükemmel bir yapı ortaya koymuştur. Hicretten sonraki en önemli iki sosyal eylem, muâhat ve medine sözleşmesidir. Ailevî ve ticarî ilişkilerinde de güven duygusunun ön planda olduğu Hz. Peygamber, yaptığı görevlendirmelerde genel anlamda bir sorunla karşılaşmamıştır. Çünkü bu tayinlerde hiçbir zaman geleneğe, kan bağına, sınıf ve kabile faktörüne itibar etmemiş, daima ehliyet ve liyakati esas almıştır. O izlediği bu güven politikasının bir sonucu olarak bütün antlaşmalarda 'Eğer düşmanlar barışa meylederlerse sen de ona yanaş ve Allah'a güvenip dayan' ayetine uygun davranmış, bu sayede diğer kabilelerle karşılıklı güven duygusunun gelişmesini ve komşuluk ilişkilerinin devamını sağlamıştır.
?Confidence? is an emotion that exists together with human. Belief is main resource of confidence emotion. Our Prophet who was known under title of ?El- Emin /reliable" before Islam, set forth a perfect structure in where Muslims, Jews and Non-Moslems can live together. After Hejira, the most important two social actions are Covenants of Muâhat and Medina. Our Prophet whose confidence emotion was at the forefront in his family and commercial relations never met any problem in general mean at his assignments. Because he never considered tradition, blood-relation, class and tribe factor at his assignments; he always had principles for qualification and competence. As the result of his followed confidence policy, he always behave pursuant to the following verse in all treaties so he provided developing of mutual confidence with other tribes and sustainability of neighborhood relations ?[Anfal 8:61] And if they incline towards peace, you too lean towards it, and trust Allah; indeed He only is the All Hearing, the All Knowing.
