Bu çalışmada maksiller sinüs tabanının greftlenmesinde retrograt yolla yerleştirilen " DKDK" greftinin klinik uygulanabilirliğini göstermek amacıyla, biri bayan yedisi erkek, toplam sekiz hastada, oniki sinüs tabanı yükseltilmesi operasyonu gerçekleştirildi. Dikey kemik yüksekliği 5-8 mm arasında olan 5 hastada, 7 sinüs tabanı yükseltilmesi, tek aşamalı cerrahi işlemle, 5 mm'nin altında dikey kemik yüksekliği olan 3 hastadaki toplam 5 sinüs tabanı yükseltilmesi ise iki aşamalı cerrahi işlemle gerçekleştirildi. Öpere edilen tüm hastalara alt ve üst çene olmak üzere 41 adet İTİ Bonefit silindirik implant yerleştirildi. Bunlardan 28 tanesi üst çeneye ve bu impiantların da 22 tanesi sinüs tabanı yükseltilmesi yapılan bölgeye uygulandı. Maksiller sinüsün alt kenarı ile posterior kret tepesi arasındaki dikey kemik yüksekliği, preoperattf, postoperatif, postoperatif 6. aylarda olmak üzere üç kez aynı bölgeden alınan BT kesitleri ile incelendi. Sinüs tabanı ile alveoler kemik arasındaki ortalama dikey kemik yüksekliği, preoperatü ortalama 6,083 mm, postoperatif ortalama 18,1 mm ve postoperatif 6. ay ortalaması ise 17,09 mm olarak bulundu. Preoperattf dikey kemik yüksekliğine göre postoperatif 6. aydaki artan kemik miktarı ortalaması 11,007 mm ve postoperatif dikey kemik yüksekliğine göre postoperatif 6. aydaki rezorbe olan kemik miktan ortalaması 1,31 7 mm olarak saptandı. Histopatolojik değerlendirme için, postoperatif 6. ayda 5 hastadan, 12. ayda 4 hastadan greft bölgesinden iki kez biyopsi örnekleri alındı. Postoperatif 6. aydaki incelemede greftin büyük bir kısmı rezorbe olmuş olup damardan zengin bağ dokusu ile çevrili idi. Yeni oluşan primer kemik dokusu, lamelsiz yapıda ve trabeküllerin çevresinde güçlü bir osteoblasts aktivite göstermekteydi. Postoperatif 12. aydaki biyopside ise greft çevresindeki bağ dokusunun gerileyerek, yerini yeni oluşmakta olan organize kemik dokusuna bıraktığı ve yeni oluşan kemik dokunun, lamelli yapıda olup trabeküllerde Havers kanallarının varolduğu gözlendi. Sinüs taban» yükseltmesi yapılan bölgeye yerleştirilen tüm impiantlann fonksiyonda olduğu ve osseoentegrasyonun gerçekleştiği gözlendi. Literatürdeki DKDKle yapılan çalışmaların bulgularıyla uyumlu sonuçlar elde edilerek bu greft materyalinin maksiller sinus tabanının retrograt yolla greftlenmesinde başarıyla kullanılabileceği bulunmuştur
The purpose of the present study is to demonstrate the feasibility of retrograde bone grafting in sinus lifting procedure in order to increase the osseous structure of the maxilla. One female and seven male patients with edentulous posterior maxilla who had insufficient alveolar ridge joined the study. Seven single stage sinus lifting procedures were performed in five patients who had 5-8 mm bone height in the posterior maxilla and in three patients who had bone height of 5 mm or less in the posterior maxilla, five double stage sinus lifting procedures were performed. 41 İTİ Bonefit implants were inserted both in maxilla and mandible. 28 of them were used in maxilla and 22 of these were inserted with single or double sinus lifting procedures. The distance between the floor of the maxillary sinus and the tip of the alveolar crest was measured in preoperativeiy, postoperatively and postoperatively 6th month using CT scanning. The CT scanning showed that the mean vertical bone heights were 6,083 mm preoperativeiy, 18,1 mm postoperatively and 17,09 mm in 6th month postoperatively. The mean preoperative bone height compared to postoperative 6th month bone height was formed to imply that the new bone formation was 11,007 mm and the amount of resorbtion between the mean postoperative CT measurements and the mean postoperative 6th month was 1,317 mm. Tissue samples were obtained from five patients at the postoperative 6th month and from four patients one year after surgery for histopathologic studies. The samples which were taken at six month postoperatively showed that the grafted FDDB allogenic graft had been resorbed, surrounded and replaced by the highly vascular connective tissue. It was also observed that the primary bone had no lameller configuration and there was dens osteoblastic activity around the trabeculae. The histopathologic evaluation of the biopsy material taken one year later showed regression of the connective tissue and new bone formation with regular trabeculae including haversian tubuiae. All the implants which were inserted into the area of the sinus lifting operation were found functional and osseointegration was observed. 47 In the present study, results were consistent with the literature. As a result of the study, it was seen that period of at least 6 to 8 months should pass for the patients who had single stage sinus lifting operation and 12 to 14 months should pass for the patients who had double stage surgery for their prosthetic rehabilitation.
