Bu çalışmada, son yıllarda dişhekimliği kliniklerinde daha çok tercih edilen cam iyonomer ve polikarboksilat simantasyon materyallerinin tutuculuğu farklı koşullarda karşılaştırıldı. Standart olarak prepare edilen dişlere iki porselen alaşımı (Wiron 88 ve Remanium CS) ve bir gümüş-palladyum alaşımından (Gold EWL-G) hazırlanan döküm başlıklar, cam iyonomer ve polikarboksilat simanla yapıştırıldı. Yine 1x1 cm'lik standart kare düz yüzeylerde aynı alaşımlarla döküldükten sonra iki simantasyon materyali ile yapıştırıldı. Simantasyondan hemen sonra ağız ortamında kron kenarlarının neme maruz kaldığı düşünülerek yapıştırıldıktan 5 dakika sonra 37°C de distile su içine bırakılan örneklerin 1 ve 14 gün sonra çekme bağlanma dayanımları ölçüldü. 14 gün suda bekletilen örneklerin dayanımlarında azalma tespit edildi. Bu azalma cam iyonomer simanla yapıştırılan örneklerde daha fazla bulundu. Araştırmada kullandığımız polikarboksilat simanla (Poly-F Plus) yapıştırılan örneklerin çekme tipi kuvvetler karşısındaki retansiyonu, cam iyonomer simanla (Aqua-Cem) yapıştırılan örneklerden yüksek bulundu. Ancak fark istatistiksel olarak anlamlı değildir (P>0.05). Simanlann, porselen alaşımlarından Remanium CS'ye daha iyi bağlandığı tespit edilirken, diğer porselen alaşımı [Wiron 88) ile gümüş-palladyum alaşımına (Gold EWL-G) bağlanmaları arasında fark bulunamadı. Polikarboksilat ve cam iyonomer simanlann çekme deneyinden sonra kopma yüzeylerinin incelenmesi sonucunda dişlerde koheziv-adheziv kopma gösterirlerken, metal yüzeylerde ise koheziv veya koheziv-adheziv kopma gösterdikleri tespit edildi. Cam iyonomer simanla yapıştırılan örneklerde kuvvet belli noktaya ulaştığında simanın kırılması ile yüzeylerin birbirinden ayrıldığı gözlendi. Polikarboksilat simanda ise, uygulanan yük karşısında daha fazla plastik deformasyon görüldü. Bu nedenle tek kron ve uzun olmayan köprülerin rutin simantasyonunda polikarboksilat siman kullanılırken, uzun köprülerde, daha sert ve elastik modülü yüksek cam iyonomer simanın tercih edilmesi daha uygun olacaktır.
In this study, the retention strength of glass-ionomer, polycarboxylate luting cements that are used preferentially in dental clinics, were compared to each other under various conditions. After standard teeth preparations, copings were casted on prepared teeth by using two ceramic alloys (Wiron 88 and Remanium CS) and a silver-palladium alloy (Gold EWL-G) and then copings were cemented to teeth with either glass-ionomer or polycarboxylate cements. Additionally, lxl cm square flat samples were casted with same aDoys and then they were stuck together with either glass-ionomer or polycarboxylate cements. Due to exposure of crown margins to moisture immediately after cementation in mouth, samples were left in distilled water at 37°C after 5 minutes following cementation and their tensile bond strength values were measured after 1 day and 14 days. The tensile bond strength values of samples which were left in water for 14 days were found reduced than others. This reduction was more in samples which were cemented with glass-ionomer cement. In this work we found that retention of samples which were cemented with pofycarboxylate cement (Poly-F Plus) was higher than retention of samples cemented with glass-ionomer cement (Aqua-Cem). But this value was not statistically significant (P>0.05). It was also found that both cements bonded better to Remanium CS but there was not any difference in bond strength of cements which were applied between ceramic alloys (Wiron 88) and silver-palladium alloys (Gold EWL-G) The tensile bond strength tests revealed that both polycarboxylate cement and glass-ionomer cement showed cohesive - adhesive type break off in teeth surfaces and either cohesive or cohesive-adhesive type break off in metal surfaces. During tensile strength test, when load reached to a point samples which were cemented with glass-ionomer separeted from each other by the way of cement break. 53 But pofycarboxylate cement showed more plastic deformation againts to load,. For this reason, It would be more suitable to use pofycarboxylate cement for cementation of single crown and simple three unit bridges. But for long span bridge cementations, glass-lonomer cement would be more suitable because of Its high modulus of elasticity and more rigidity.
