Bireysel ve grup etkinliklerinin zihinsel yetersizliği olan bireylerin dikkat süresi üzerindeki etkisinin incelenmesi

Abstract

Bu çalışmada, bireysel ve grup etkinliklerinin zihinsel yetersizliği olan bireylerin dikkat süresi üzerindeki etkililiği araştırılmıştır. Dolayısıyla, bu araştırmanın amacı, bireysel ve grup etkinliklerinin zihinsel yetersizliği olan bireylerin dikkat süresi üzerindeki etkililiğini incelemektir. Çalışmada yarı deneysel model olan tek desenli araştırma modellerinden dönüşümlü uygulamalar modeli kullanılmıştır. Bu modelle uygulanan programın etkililiği her öğrencide ayrı ayrı incelenmiştir. Araştırma 2009-2010 öğretim yılında Konya ilinde rehabilitasyon merkezine devam eden üç öğrenci ile yürütülmüştür. Öğrenciler seçilirken öncelikle hafif düzeyde zihinsel yetersizlik tanısı almış, 10 yaş üzerinde olan öğrenciler belirlenmiştir. Daha sonra öğrencilere önceden hazırlanan bireysel ve grup etkinliklerinin önkoşul beceri ölçü araçları uygulanmıştır. Ölçü araçlarının uygulanmasından sonra önkoşul becerilere sahip altı öğrenci ile araştırma yürütülmüştür. Öğrencilerden üçü ile çalışmalar yürütülmüş, üçü ise yedek olarak belirlenmiştir. Çalışmada her oturum için öğretim planı ve ölçü aracı hazırlanmıştır. Ayrıca öğrencilerin etkinlikler sırasındaki davranışları belirlemek amacıyla gözlem formu geliştirilmiştir. Çalışma sonucunda elde edilen bulgular grafik üzerinde gösterilmiştir. Grafiklerde başlama düzeyi ile öğretim süreci sonunda gelinen düzey arasındaki mesafenin uzaklığı etkililik derecesini göstermektedir. Araştırma sonunda, yapılan bireysel ve grup etkinliklerinin zihinsel yetersizlik gösteren bireylerin dikkat süresi üzerinde etkili olduğu gözlenmiştir. Ayrıca, bu etkililik düzeyinin bireysel etkinliklerde grup etkinliklerine göre daha fazla olduğu da görülmüştür. Sonuç olarak, bireysel etkinliklerin zihinsel yetersizliği olan bireylerin dikkat süreleri üzerinde grup etkinliklerinden daha etkili olduğu ortaya çıkmıştır.

The present study analyses the effect of individual and group work on the attention span of mentally handicapped children. Therefore, the aim of this study is to investigate the effects of individual and group work upon the attention span of children with intellectual disabilities. Among the single subject research methods of the semi-experimental methods, alternating treatments model is employed in the present study. The effectiveness of the program based on this model is investigated separately on each student. The study was conducted throughout the 2009-2010 academic year in a rehabilitation center in Konya. In the selection of the participants, children over the age of ten diagnosed for mildly mental disabilities were selected. Precondition skills assessment tools designed previously for individual and group work were administered. After the assessment procedure, the study was conducted with six students with the necessary precondition skills. Out of these six students, three were determined as reserve students whereas the other three participated actively in the activities. For each session a lesson plan and assessment tools were designed. Moreover an observation form was developed to determine the behavior of the students throughout the activities. The findings of the study are presented in graphics. The distance between the baseline and the level reached at the end of the intervention period shows the level of effectiveness. The results of the research have shown that the individual and group work activities are effective on the attention span of mild mentally handicapped children. Moreover, the effectiveness level of individual activities is higher than group work activities. As a result, individual activities are more effective than group work activities on the attention span of children with mild mental disabilities.