Experiential theatre goes beyond the boundaries of dramatic theatre by allowing the audience to experience the event performed on stage and create their own meaning and interpretation of conflicting phenomena, such as security and violence. As one of the important representatives of this type of English theatre in the 1990s, the playwright Anthony Neilson, has attracted substantial critical attention for his trenchant portrayal of violence in all its bareness that inevitably comes out within the practices of daily life. With one of his most important plays to date, The Wonderful World of Dissocia (2004), Neilson portrays experiential theatricality of states of mind while exploring the connection between the internal and external reality of a self. By doing so, Neilson pushes the framework of experiential theatre to a new extreme. This paper scrutinizes his contribution to the practice of experiential theatre within the context of violence and identity politics.
Deneyimsel tiyatro, izleyicilere sahnede temsil edilen olayı deneyimlemelerine, onların, güvenlik ve şiddet gibi çatışan olaylarla ilgili kendi anlamlandırma ve yorumlama süreçlerini oluşturmalarına olanak tanıyarak dramatik tiyatronun sınırlarını aşmaktadır. 1990’lı yıllar İngiliz tiyatrosunun bu türdeki önemli temsilcilerinden Anthony Neilson, kaçınılmaz olarak günlük yaşam deneyimlerinden kaynaklanan şiddet olgusunu bütün çıplaklığıyla ve keskin biçimde betimleyişi yönünden önemli eleştiriler almıştır. Neilson, en önemli oyunlarından The Wonderful World of Dissocia ile (2004), bireyin içsel ve dışsal gerçekliği arasındaki bağıntıyı incelerken, akılsal durumu deneyimsel bir teatrallikle resmeder. Bu yolla yazar, deneyimsel tiyatronun kavramsal çerçevesini yeni bir boyuta taşır. Bu çalışma, Neilson’un deneyimsel tiyatro pratiğine olan katkısını şiddet olgusu ve kimlik politikası bağlamında incelemektedir.
