İletişim eğitiminin tarihçesine bakıldığında, ilk olarak gazetecilik eğitimi ön plana çıkmaktadır. 1948'de ilk özel gazetecilik okuluyla başlayan süreç, bugün yeni boyutlarıyla gelişmeye devam etmektedir. İletişim eğitiminde geleneksel bölümler arasında gazetecilik, halkla ilişkiler ve tanıtım ile radyo-televizyon ve sinema bölümleri yer almaktadır. Günümüzde birçok alanda yaşanan değişimle beraber yeni bölümlerden de söz etmek mümkündür. Yeni bölümler arasında görsel iletişim tasarımı ve yeni medya ön plana çıkmaktadır. Özellikle vakıf üniversitelerinin artmasıyla, yeni bölüm sayısı da artmıştır. Çalışmanın temel sorunsalları arasında artan fakülte ve bölüm sayısının gazetecilik eğitimine etkileri, istihdam sorunu, teori-pratik ayrımı gibi konular yer almaktadır. Bu çalışmada Türkiye'de devlet ve vakıf üniversitelerinde yer alan iletişim fakülteleri genel olarak incelenmiştir. Kuruluş tarihleri, eğitim verdikleri bölümler, uygulama birimleri, öğrenci değişim programları ve çift anadal / yandal olanaklarının sağlanması inceleme konularıdır. Bir diğer inceleme konusu örneklem olarak seçilen 15 üniversitenin ders analizlerinin yapılmasıdır. Dersler gruplandırılarak üniversitelerdeki mevcut durumları incelenmiştir. Çalışmada saha araştırması sonuçlarına da yer verilmiştir. Selçuk Üniversitesi İletişim Fakültesi Gazetecilik bölümünde bulunan 300 öğrenci ile yüz yüze görüşülerek anket tekniği uygulanmıştır. Katılımcıların bölümü tercih etme sebeplerinin başında ideallerine ulaşmak istemeleri ve mesleğe duyulan istekleri olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Ayrıca öğrencilerin gazetecilik bölümünden en önemli beklentileri iyi bir gazeteci olmalarını sağlamasıdır. Araştırmanın son bölümünde mülakat yöntemi kullanılarak 12 farklı üniversiteden 13 akademisyenle ve Konya'da yer alan 7 yerel gazeteden 10 sektör temsilcisi ile görüşülmüştür. Her 2 gruba da aynı sorular yöneltilerek hangi noktalarda benzeşip hangi noktalarda ayrıştıklarının ortaya konulması amaçlanmıştır. Ulaşılan sonuçlara göre akademi ve sektör temsilcilerinin talepleri; gazetecilik eğitiminin işlevi, gazetecilik eğitiminin geçmişle kıyaslanması, teknolojinin mesleğe etkisi noktalarında benzeşmektedir. Gazetecilik eğitiminin sorunları, bunlara çözüm önerileri, derslerin yeterliliği, pratik- teori ayrımı ve istihdam konularında ise farklılaşmaktadır.
When we look at the history of communication education, firstly journalism education is the foreground. The process that started with the first private journalism school in 1948 continues to develop with new dimensions nowadays. Traditional sections in communication education include journalism, public relations and promotion, radio and television and cinema departments. Nowadays, it is possible to talk about new departments with the change in many areas. Visual communication design and new media are emerging among the new departments. Especially with the increase of foundation universities, the number of new departments has also increased. Among the main problems of the study are the increasing number of faculties and departments, such as the effects of journalism education, the employment problem, the theory-practical separation. In this study, the Communications Faculty at state and private universities in Turkey were examined in general. Establishment dates, education departments, application units, student exchange programs, and provision of double major / minor facilities are subjects of investigation. Another subject of examination is the analysis of the courses of the 15 selected universities. Lessons were grouped and their current status in universities was examined. The results of the fieldwork in the study were also included. A questionnaire was applied to face to face interviews with 300 students at Selçuk University Faculty of Communication Journalism Department. At the beginning of the reasons for choosing the part of the participants, the desire to reach their ideals and the desire for the profession are reached. In addition, the most important expectations of the students in the journalism section are that they are good journalists. In the last part of the research, interviews were conducted with 13 academicians from 12 different universities and 10 sector representatives from 7 local newspapers in Konya. Both groups are directed to the same questions and aimed at reaching the points at which points they resemble. According to the results, the function of academy and sector journalism education is comparable to the past in the points of impact of technology on the profession. The problems of journalism education, the proposal of solutions, the adequacy of the courses, the difference of practical theory and the employment issues are different.
