Tüm sağlıklı bireyler gibi ressamların da çevrelerindeki nesnelere baktıklarında şekil, renk vb. yönlerden görme biçimleri aynı olmasına rağmen, plastik açıdan gördüklerini tuval yüzeyine aktarma süreçlerinin; renk, biçim, kurgu vb. gibi eylemler bağlamında birbirinden çok farklı olduğu ve ayrıştığı görülür. Bu farklılık ve ayrışmalar ise sanatçının kültürel birikimi, çevresine bakış açısı, sanatsal alt yapısı ve en önemlisi de plastik kaygılarından kaynaklanır. Zira, plastik kaygı sanatçının çözüm sürecinde özgün dilini yakalamasındaki en önemli etmenlerdendir. Bu bağlamda resmin plastiğini oluşturan, çizginin, lekenin ya da Bedri Rahmi Eyüboğlu'nun deyimiyle beneğin, rengin ve ton değerlerinin, perspektifin, oran-orantının, dengenin, ritmin, kontrastın, biçimin, dokunun, formun vb. gibi öğelerin her ne kadar birbirlerini tamamlayan ve bir bütün olarak sanatçının plastik kaygılarına hizmet eden öğeler olduğu kabul edilse de bunlardan bazılarının diğerlerinin önüne geçerek kompozisyona hakim oldukları da bir gerçektir. Araştırma kapsamında ele alınan leke de söz konusu öğeler arasında çoğu ressamın plastik çözümlemesinde tercih ettiği ve kompozisyona hakim kıldığı bir anlatım öğesidir. Yine araştırmaya konu olan şehir teması ise sanatçılar tarafından plastik sorunlarını çözümleme de yararlandıkları araçlardan (konu) bir tanesidir. Şehir, konu olarak bir araçtır, amaç değildir. Zira, sanatçı bir kişilik için asıl amaç resmin plastiğidir. Bu nedenle şehir temasının plastiğe hizmet eden bir araç olduğunu söylemek yanlış değildir. Bu bağlamda, 'Çağdaş Türk Resminde Lekesel Anlatım Bağlamında Şehir Teması' başlıklı tez çalışmasında; 1923-2018 yılları arasında Anadolu Türk resim sanatında eser üreten sanatçılardan plastik ifade dili olarak lekesel anlatımı benimseyenler arasından, şehir temasını plastik çözümlemelerine konu edinenlerden Hikmet Onat, Hamit Görele, İbrahim Safi, Lütfi Günay ve Turan Erol'un eser örnekleri incelenmek üzere tercih edilmiştir. Söz konusu sanatçıların tercih edilmesinde araştırma konusu kapsamındaki istikrarlı tutumları referans olmuştur. Ayrıca lekesel anlatım bağlamında şehir temasının Türk resim sanatçılarının eserlerine yansıması konusunun daha önce herhangi bir araştırmaya konu olmadığı anlaşıldığından, yapılacak araştırmanın alana sağlayacağı katkılar önemli görülmüş ve bu açıdan ilgili lüteratüre katkı sağlamak amacıyla araştırma gerçekleştirilmiştir. Araştırma kapsamında Ümmü Seda Kaynar'ın kişisel uygulama çalışmalarının analizlerine de yer verilmiştir. Eser analizleri ile Kaynar'ın eserlerinde lekesel anlatım bağlamında ele aldığı şehir görünümlerindeki öznel etkiler ortaya konulmaya çalışılmıştır. Genel tarama modelinin esas alındığı araştırmada, nitel araştırma yöntem ve teknikleri kullanılmıştır. Araştırma sürecinde verileri elde edebilmek için 'doküman incelemesi ve eser analizi' yöntemi kullanılmıştır. Araştırma da veri toplama aracı olarak, fotoğraf makinesi, telefon, bilgisayar ve el tarayıcısı (scanner) kullanılmıştır.
Like all healthy individuals, when painters look at objects in their surroundings, shapes, colors, and so on. the process of transferring what they see in plastic to the surface of the canvas, color, shape, editing, etc. are very different from each other in the context of such actions. These differences and disintegrations arise from the cultural accumulation of the artist, from the viewpoint of the environment, from the artistic infrastructure and, most importantly, from plastic concerns. Plastic anxiety is one of the most important factors in catching the original language in the artist's solution process. In this context, it is important to note that in the context of the painting, the line, spot, or Bedri Rahmi Eyuboglu's essence, color and tonal values, perspective, proportion, balance, rhythm, contrast, shape, texture, are considered to be items that complement each other and serve the plastic concerns of the artist as a whole, but it is also a fact that they dominate the composition, ahead of others. The spot handled within the scope of the research is also an element of expression among many of the items that most artists prefer in the plastic analysis and which dominates the composition. The city theme, which is also the subject of the research, is one of the tools (subject) that the artists can use to solve the plastic problems. The city is a tool as a matter, not a goal. For the artist real purpose is the plastic of the painting. For this reason it is not wrong to say that your city contact is a vehicle that serves plastic. In this context, in the thesis study entitled 'City Theme in the Context of Spotted Expression in Contemporary Turkish Painting'; between 1923 and 2018, among the artists who produced works in Anatolian Turkish painting art, among the ones who adopted the spotted expression as a plastic expression language, Hikmet Onat, Hamit Görele, İbrahim Safi, Lütfi Günay and Turan Erol's works were chosen for studying city theme with their plastic analysis. The preference of such artists has been the reference to their stable attitude within the scope of research. In addition, in the context of the spotted expression, it was understood that the reflection of the city contact to the works of the Turkish painting artists had not been subject to any research before, so the contributions to the field of the research to be done were considered important and the research was carried out in order to contribute to the related iteratories. In the scope of the research, analyzes of Ümmü Seda Kaynar's personal practice studies were also included. Through the analysis of the works, Kaynar tried to reveal the subjective effects of the city appearances in the context of spotted expressions in her works. Qualitative research methods and techniques were used in the research on which the general screening model was based. In order to obtain the data in the research process, 'document analysis and trace analysis' method was used. The research also used a camera, a telephone, a computer and a scanner as data collection tools.
