Osmanlı Devleti’nden Türkiye Cumhuriyeti’ne intikal eden vergilerden biri, ağnam resmidir. Ancak 1924 yılında ağnam vergisi yerine Sayım Kanunu kabul edilmiştir. Daha sonra da bu kanunun ismi Hayvanlar Vergisi Kanunu olarak değiştirilmiştir. Sayım Kanunu’nda vergiye konu olan hayvan cinsleri koyun, keçi, tiftik keçisi, deve ve canavar (domuz) iken, daha sonra çıkarılan kanunlarda diğer büyük baş hayvanlar da vergiye tâbi tutulmuştur. Sayım ve Hayvanlar Vergisi kanunlarına göre, hayvan sahiplerinden sahip oldukları küçük ve büyük baş hayvanlar için her yıl belli miktar nakdî vergi tahsil edilmesi zorunlu hale getirilmiştir. Hayvanlar Vergisi 1955 yılına kadar devletin gelir bütçesinde % 7.2 ile % 1.1 arasında değişen oranlarda iken; 1956 yılından itibaren bu oran % 1’den aşağıya düşmeye başlamış ve 1961 yılında % 0.4 olmuştur. Hayvanlar Vergisi Kanunu 1962 yılında yürürlükten kaldırılmıştır. Bazı nedenlerle hayvan vergisini ödeyemeyen yükümlülerin vergi borçları devlet tarafından tecil edilmiştir. Hayvanlarını vergiden kaçıran vatandaşlar da bu vergilerini cezalı olarak ödemişlerdir.
There are some taxes transferred from Ottoman period to period of Republic. One of them is the tax of small livestack, too. But, the law of Census tax was accepted instead of the tax of small livestack in 1924. Then, the name of this law became the law of Animals’. Census law taxes for animal species as sheep, goat, mohair goat, camel and monster (pig), later on included other cattle animals to tax. According to Census and Law of Animals tax, a certain amount of cash tax has been made compulsory each year for small animals and cattle owners. Until 1955, animal taxes rates in state budget revenue was changing between % 7.2 and % 1.1, in 1956 this rate started to fall down below %1 and it became %0.4 in 1961. Animal Tax Law was repealed in 1962. Some people were unable to pay animal taxes because of some reasons and their loans were postponed by state. Citizens who took their animals also have to pay a penalty tax for this tax.
