Mevlâna ve onun fikirlerinden doğup gelişen Mevlevilik, Türk tasavvuf ve kültür hayatında
derin izler bırakmıştır. Yüzyıllarca kültür ve sanat çevrelerinde oldukça geniş bir muhit oluşturan
Mevleviler, önderleri Mevlâna’nın büyük bir şair oluşu sebebiyle şiire dolayısıyla şairliğe
ayrı bir önem atfetmişlerdir. Bu durum, edebiyatımızda bilhassa Divan şairlerinin rağbet
ettikleri tarikatların başına Mevleviliği yerleştirmiştir. Mevlevi şairlerin sayısı XVI. yüzyıldan
itibaren kayda değer bir artış göstermiştir. Bu yüzyılda Mevleviliğe intisabı ile dikkati
çeken şairlerden biri de Âsafî Dal Mehmed Çelebi’dir. Bu çalışmada bugüne dek yapılan Mevlevi
edebiyatı araştırmalarında üzerinde durulmayan Âsafî Dal Mehmed Çelebi’nin hayatı, tek
eseri Şecâat-nâme mesnevisi ve eserinde kendini gösteren edebî kişiliği değerlendirilmiştir.
Mevlana Jelaleddin Rumi and Mawlawiyah, which was flourished by his ideas, had great
impacts in Turkish mysticism and culture. Mawlawis, known and admired by a wide circle of
people of the art and culture for ages, gave great importance to poetry and poets because of the
fact that Mevlana, who was their leader, was an outstanding poet. This situation led
Mawlawiyah to the first place of the religious sects of which the poets of Divan in our
literature admired. The number of the Mawlawi poets remarkably increased by 16th. Century.
In that century, Âsafî Dal Mehmed Çelebi was one of the poets who noticeably devoted himself
to the Mawlawiyah. In this study, the life of Âsafî Dal Mehmed Çelebi, not much taken into
consideration in Mawlawi literature, his only work mathnawi Şecâat-nâme, and his literary
personality have been explored.