Timur’un Ankara savaşında (1402) Osmanlı sultanı Bayezid’i mağlup etmesi dönemin Latin
kronikçileri tarafından Hıristiyanlığın kurtarılması olarak görülürken, kendisi de batılı
hükümdarlar tarafından değerli ve güvenilir bir müttefik olarak kabul edilmiştir. Bu
dönemdeki Doğu-Batı diplomasisinin tabiatını açık bir şekilde anlayabilmemizi sağlayacak
önemli sayıda kaynaklar var olsa da batılı bilim adamları bu ilişkiyi kaleme almakta oldukça
sessiz kalmışlardır. Bu makalede Timur ile Batı arasındaki diplomasinin başlaması ve gelişmesi
dönemin kaynaklarına dayanılarak ele alınmıştır.
Timur’s defeat of the Otoman sultan Bâyezid at the battle of Ankara in 1402 was hailed by
Latin chroniclers of the time as the saving of Chrisendom, while his reception by Western
sovereigns was that accorded to a trusted and valued ally. Yet Western scholars have been
conspicuously silent in chronicling this relationship, though a significant number of sources
exist to give us a reasonably clear insight into the nature of this East-West diplomacy. In this
article, the beginning and development of diplomacy between Tamerlane and the West have
been handled in terms of the sources written during the said period.