Koçlarda aflatoksinin karaciğer ile böbrek üzerine etkileri ve glukomannan (EG)'ın koruyucu etkinliği

Abstract

Sunulan bu çalışmada Merinos ırkı koçlara oral yolla verilen total aflatoksinin karaciğer ve böbrekler üzerine olan etkileri ve aflatoksinle verilen glukomannanın (EG) bu organlarda aflatoksine bağlı olarak oluşacak olumsuz etkilerini azaltıcı/engelleyici etkinliğinin belirlenmesi amaçlandı. Hayvan materyali olarak, 32 adet 1 yaşlı Merinos ırkı koç kullanıldı. Koçlar her grupta 8 adet olmak üzere 4 gruba ayrıldı. Gruplardaki koçların her biri ayrı padoklarda tutularak beslendi. Beslemeye 92 gün süreyle devam edildi. Su ve yonca ad libitum olarak verildi. Kontrol (K) grubuna ticari yem, Aflatoksin (A) grubuna ticari yem ile günlük 250 µg aflatoksin, Glukomannan (G) grubuna ticari yem ile günlük 2 gr glukomannan, Aflatoksin+glukomannan (AG) grubuna ise ticari yemle birlikte günlük 250 µg aflatoksin ve 2 gr glukomannan verildi. Doksaniki günlük besleme periyodunu takiben hayvanlar kesildi. Karaciğer ve böbreklerden alınan doku örneklerinde karaciğer ve böbreğin genel histolojik yapısının yanı sıra karaciğer epitel hücrelerindeki yağlanma oranı, karaciğer ve böbrek hücrelerinde AgNOR sayıları, AgNOR alanları, çekirdek alanları ile AgNOR alanının çekirdek alanına oranları ve hücrelerdeki toksikasyona bağlı değişiklikler değerlendirildi. Aflatoksin ilave edilen grupta hepatositlerde küçük ve iri damlalı vakuolar dejenerasyonlar ile belirgin hidropik dejenerasyonlar gözlendi. Seroid pigmentasyona maruz kalan çok sayıda tek ve gruplar halinde makrofajlar dikkati çekti. Aflatoksin grubunda karaciğer epitel hücrelerinin AgNOR alanının çekirdek alanına oranları 1. bölgede % 2,60; 2. bölgede % 2,66; 3. bölgede ise % 2,55 olarak bulundu. Bu değerler diğer gruplardan farklı (P<0,05) bulundu. Karaciğer epitel hücrelerindeki yağlanma oranının kontrol grubunda % 2,6; aflatoksin grubunda % 35,5; glukomannan grubunda % 2,9 ve aflatoksin+glukomannan grubunda ise % 9,6 olduğu tespit edildi. Aflatoksin ilave edilen grubun böbrek tubullerinde dejenerasyon ve tubullerin epitel hücrelerinde dökülmeler görüldü. Böbrek damarlarında genişlemeler ve konjesyonlar dikkati çekti. Aflatoksin+glukomannan grubunda böbreğin kontrol grubuna yakın morfolojik yapı gösterdiği gözlendi. Aflatoksin grubunda böbreğin farklı bölgelerindeki hücrelerde AgNOR alanının çekirdek alanına oranları glomerulus bölgesinde % 1,23; tubulus proksimalis bölgesinde % 1,18; tubulus distalis bölgesinde % 1,27 ve tubulus kolektivus bölgesinde ise % 1,44 olarak bulundu. Gruplar arasındaki farkın istatistiksel olarak önemli (P<0,05) olduğu tespit edildi. Sonuç olarak; elde edilen veriler, yemle birlikte alınan aflatoksinin karaciğer ve böbrek üzerinde olumsuz etki oluşturabileceğini, bu etkilerin yeme glukomannan (EG) ilave edilerek önemli oranda önlenebileceğini ortaya koymuştur.

In this study, the effects of total aflatoxin given orally on liver and kidney in Merino rams were studied. In addition, this study was conducted in order to evaluate he efficiacy of a esterified glucomannan for protection against to aflatoxicosis. As materials, 1 year-old 32 Merino rams were used. Animals were divided into four equal groups. Rams were fed through the 92 days. Water and alfalfa were given ad libitum. Control group (K) fed with the commercial feed. Aflatoxin group (A) fed with commercial feed added 250 µg/day of total aflatoxin. Glucomannan group (G) fed with commercial feed added 2 g/day of glucomannan daily. Aflatoxin and glucomannan group (AG) fed with commercial feed added 250 µg/day of total aflatoxin and 2 g/day of glucomannan. At the end of the 92 day after cessation of the animals, tissue samples were taken from the livers and the kidneys. The general histological structure of liver and kidney tissue samples were additionally evaluated in terms of the ratio of fatty liver, AgNOR counts in the liver and kidney cells nuclei, AgNOR areas, nucleus areas and AgNOR area ratio of the nucleus area, and changes in cells. Vacuolar degeneration with small and large droplets and hydropic degeneration in hepatocytes were observed in the aflatoxin group. The ceroid pigmentation was observed in macrophages in groups or one by one. The ratio of nuclear area to AgNOR area in the aflatoxin group were found 2,60 % in the first region, 2,66 % in the second region and 2,55 % in the third region. The differences between the groups were statistically important (P<0,05). It was observed that fat rate in liver was 2,6 % in the control group, 35,5 % in the aflatoxin group, 2,9 % in the glucomannan grup and 9,6 % in the aflatoxin+glucomannan group. Degeneration in the renal tubules and loss of tubular epithelial cells was observed in the aflatoxin group. Expansion and congestions of renal veins were noted. Morphological structure of kidney in the aflatoxin+glucomannan group was similar to that of the control group. The ratio of nuclear area to AgNOR area in the kidney of the aflatoxin group were found 1,23 % 1,18 % 1,27 % and 1,44 % in the glomerulus, proximal tubules, distal tubules and collecting tubules, respectively. The differences between the groups were statistically important (p<0,05). In conclusion, the adverse effects causing by aflatoxicosis on the liver and kidney could be ameliorated by adding esterified glucomannan (EG) to the ration.