Bir filmi değişik ölçütler kullanarak çok farklı biçimlerde incelemek ve değerlendirmek olasıdır.
Yapılan incelemeler sonunda ortaya çoğu kez farklı değerlendirmeler ve yargıların çıkmasını
normal karşılamak gerekir. Filmin doğru başka bir deyişle -amaca ulaştıran- değerlendirilebilmesi
için ilk ve onsuz edilemeyecek adım, filmi anlamaktır; yönetmenin hangi karakterlerle, onların
yaşantı ve eylemleriyle, kullandıkları ya da birlikte görüldükleri nesnelerle, temayı, alt metni ve
tüm bunları filmsel zaman ve mekan içinde nasıl ortaya koyduğunu, bunu da ne ölçüde başardığını
belirlemek gerekir.
Bu çalışmada Ömer Kavur’un iletişimsizlik ve yalnızlık konularını yoğun bir biçimde işlediği ve bu
bağlamda sinemayı, bir dönemi ve kendini sorguladığı bir filmi “Gece Yolculuğu” incelenmektedir.
It is possible to analyse and evaluate a film with using variety of measures. Different evaluations
and conclusions for a film have to be accepted as normal as a result of final analyses. In other
words -reaching film to its purpose- understanding the film for its evaluation is a preliminary step
and can not be done without it; Determining the chosen characters, their lives and actions, their
objects and materials seen with for reflecting sub-text through film’s space and time from director’s
view point is essential and necessary.
In this study, Ömer Kavur’s “Night Journey” is analysed within its concept of lack of communication
and loneliness in relation to his own self and his own time period.
