Bu çalışmanın amacı, öykü anlatım aracı olarak sinematografide öykülemenin asal unsurlarından
biri olan anlatıcı kavramının nasıl biçimlendiğini irdelemek ve örnek çözümlemeler aracılığıyla
bunun açınımı yapmaktır. Anlatıcı, öykülemede olayları, durumları, olguları anlatan, sanatçı ile
okur/izleyici arasındaki ‘sanal bir ara-kişi’ olarak tanımlanır. Kurgu dünyanın içinde yer alan bu
‘ara-kişi’, olay, oluşum ve figürleri aktarma işlevini yerine getirirken değişik formlarda karşımıza
çıkabilmektedir. Niteliği ne olursa olsun bütün anlatıların örtük bir dizge/sistem aracılığıyla oluşturulmasından
dolayı; anlatı metinlerinin sistematik analizinde anlatıcı tipolojisinin saptanması
asal unsurlardan biri olarak karşımıza çıkmaktadır; çünkü sanatsal okuma süreçlerinde, metinlerin
yapısal boyutlarını tanımlayıcı (descriptive) okumalar yapmak, anlatının niteliğinin daha iyi
tanımlanabilmesi için bir ön koşul gibidir.
Narrator is one of the main aspects of story telling. The aim of this work is to search on the way
the narrator emerges as a story telling vehicle in cinematography and explain it with the samples.
Narrator, can be described as a virtual person, mediates between the artist and the reader/
spectator, tells about the happenings, situations and so on. This medium-person that exists in
this virtual land can appear in different forms while it explains what was happening. Since all the
narrations are made up of a covered systematics, description of the narrator typology is one of the
main aspects on analysing the narrative texts. Because, descriptive readings of text structures is a
necessary understand the type of narrative.
