1990’ların ortalarından beri gelişen sinema yani Yeni Türk Sineması, Yeşilçam Sineması’nın ortaya
koyduğu yerleşik kalıplarının dışında, yeni anlatılar geliştirmeye çalışmaktadır. Bu yeni anlatılar,
geleneksel kahraman algısını yerinden oynatmakta ve salt iyi olmak zorunda olmayan, dahası
kötü olmanın gerçekliğin bir parçası olarak sunulduğu yeni anlatılarla karşılaşılmaktadır. Bu
nedenle zayıflıkları, hayata bencil yaklaşımları ve kötü yanlarıyla sunulan ‘antikahramanlar’ın
Yeni Türk Sineması’nın odağına yerleştiği görülmektedir. Bu çalışma kapsamında da yeni sinemanın
antikahramanı odağına taşıyan filmlerde, antikahramanların hangi toplumsal yapıdan beslenerek
ortaya çıktığı ve yeni sinemaya hakim olan bu eril kahramanların nasıl bir kültürel temsilin
parçası oldukları konusu, seçilen örnek filmler aracılığıyla tartışılacaktır. Çalışma; Serdar
Akar’ın Gemide ve İnan Temelkuran’ın Bornova Bornova filmleri bağlamında günümüz Türk
Sineması’nda yerleşik kahraman algısının değişmesi, tüm kusurları ve zayıflıkları ile kurulan kahraman
yaratımının fazlalaşma nedenleri, bununla birlikte de iyice yoğunlaşan eril anlatıların Yeni
Türk Sineması’nı nasıl şekillendirdiği açıklanacaktır. Bu amaçla incelenecek filmlerin çözümlemelerinde;
temel olarak toplumsal ve siyasal yapı ile olan ilişkilerini anlayabilmek için ideolojik ve
sosyolojik eleştiri yöntemi kullanılacaktır.
The new Turkish cinema, namely the cinema that has been developing since mid-1990s, has been
trying to develop new narrations different from the acknowledged conventions in Yeşilçam cinema.
In these new narrations, the conventional perception of a hero is shaken. Also, one can encounter
new narrations in which pure goodness is not a necessity, and badness is presented as a part of
the reality. Therefore, it can be seen that ‘antiheroes’ presented with their weaknesses, selfish
approaches and bad sides have been placed in the focus of new Turkish cinema. Within the context
of this study, which social structures create an antihero and part of which cultural representations
these masculine heroes are will be discussed within the frame of the films focused on an antihero.
The study will try to shed light on the transformation of the acknowledged perception of a hero,
the reasons behind the increase in the number of these heroes with all their defects and
weaknesses and also the way these masculine narrations shape new Turkish cinema within the
context of the film, Gemide by Serdar Akar and Bornova Bornova by İnan Temelkuran. With this
purpose in mind, the method of ideological and sociological criticism will be used in the analyses
of the films and in order to understand the relation between the films and the social and political
structures.
