Divan şiirinde tabiat önemli bir yer tutar. Özellikle konumuz olan bdd-ı
saba ve onunla birlikte kullanılan bahar ile ilgili öğeler söz konusu
olduğunda bu açık bir şekilde görülür. Ancak büyük bir hayranlıkla
çevresine bakan divan şairlerinin şiirlerinde tabiat ile insan çoğu kez birlil<te
düşünülmüştür. Divan şiirinde tabiata verilen bu önem, ne var ki, bugüne
kadar gerektiği ölçüde irdelenmemiş, ihmal edilmiştir.
Bu çalışmada divan şairlerinin şiirlerinden alıntılar yapılarak, bôd-ı
sabô ile ilgili sembolik anlatımlar üzerinde durulmuş; böylece divan şairinin
hayal dünyasında bôd-ı soba'ya nasıl bir anlam verildiği irdelenmiş ve
divan şiirinin zannedildiği gibi, hayattan ve tabiattan kopuk olmadığı da
belirtilmeye çalışılmıştır.
Nature holds an important place in the Divan poems. Particularly, this
is clearly seen when the zephyr {bad-ı saba) which is our subject and the
factors related to spring, which is used with the zephyr {bad-1 saba) are the
subject. But Nature and human beings are often thought together in the
poems of the Divan poets who observe their environment with great
admiration. The importance given to the nature in the Divan poems,
unfortunately, has been explored insufficiently, neglected up to now.
in this study, symbolic statements about zephyr (bad-I saba} are
emphasized by · taking parts from poems of the Divan poets; in this way
which meaning is given to the morning wind (bad-I saba) in the
dreamworld of the Divan poet is explored and it is also tried to state that
the Divan poetry is not unrelated with life and nature.
