Osmanlı Devleti’nin son yıllarına ve Türkiye Cumhuriyeti’nin ortaya çıkısına tanıklık
eden Mehmet Akif Ersoy, imparatorluktan millî devlete geçişte ortaya çıkan birçok zorluğu
bire bir yasar. Bu sıkıntılı dönemde yaşananlar, Avrupa’ya bakısı derinden etkiler ve
zamanla, Türk milletinin gözündeki perdeyi kaldırarak Batı’nın maskesini düşürür. Kendi
döneminde Akif, iste böylesine bir aydınlanma ateşini yakan insanlardandır. Doğu’yu,
Batı’yı, yaşadığı coğrafyayı ve mensubu bulunduğu milleti çok iyi tanıyan yazar; Batı’nın
ilmi değerlerinin ve birikiminin de farkındadır. O, Batı’nın birikimine düşmanca tavır
takınmaz ve ayakta durabilmek, varlığımızı sürdürebilmek için ondan istifade edilmesi
gerektiğini düşünür. Bu makalede, olumlu ve cezbedici taraflarının yanında Batı’nın bizim
için tehlike arz eden yönleri, Akif’in Safahat’ından hareketle ortaya konulmaya çalışılacaktır.
Mehmet Akif Ersoy, testifying the last years of the Ottoman Empire and the
Emergence of new Turkish Republic, personally experienced numerous challenges arising
through the transition from empire to national state. The experiences dwelled during this
troubled times deeply affected our view and removed the curtain in the eyes of Turkish
nation, there by debunking the mask of the Western. Akif was one of the pioneers lighting
such illumination era. The poet, well acquainted with the West, East, his geography and
nation, was well aware of the scientific development sand accumulations of the West. He
did not take a hostile stand against the reservoirs of the western and considered to make
use of them to stand and survive. In the present manuscript, we aimed to reveal not only
the affirmative and attractant aspects of the West but also its noxious sides using the
Safahat, a well-known study of Akif.
