The Spanish people worship bulls with the characteristics like aggressiveness, power
and fearlessness, and also worship the bullfighters that fight a duel with bulls. The tradition
of bullfight defines the basic character of a nation which perceives life as becoming
continuously face to face with death. This character makes the Spaniards consider bullfights
as a form of art and the possibility of death becomes an inspiration of this deadly art. The
famous Spanish poet Federico García Lorca calls as duende, the muse that comes up at the
time when the bullfighter comes face to face with death. In this study it's aimed to indicate
the roots of the Spaniard's affection for bullfighting. As in 20th century Spanish poetry
bullfights theme and image of death is cultivated rather frequently, we'll take Lorca's poem
Lament for Ignacio Sánchez Mejías as the object of the study and we'll intend to analyze
this elegy in the aspects of Ignacio's bullfighter figure, the expression of death and
mourning and also the symbolical images drawn by Lorca.
İspanyol halkı, kızgın, güçlü ve korkusuz doğasıyla bilinen boğalara ve onlarla düello
yapan boğa güreşçilerine karsı büyük bir sevgi duyar. Boğa güresi geleneği, yasamı sürekli
olarak ölümle yüz yüze gelmek olarak algılayan bir ulusun temel karakterini tanımlar. Bu
karakter İspanyollara boğa güresinin bir sanat türü olduğunu düşündürmüş, ölüm olasılığı
ise bu sanattaki ilhamı oluşturmuştur. Ünlü İspanyol sair Federico García Lorca boğa
güreşçisinin ölümle yüz yüze geldiğinde ilham perisi olarak tanımladığı duende'nin ortaya
çıktığından bahsetmiştir. Bu çalışmada da İspanyolların boğa güresine olan sevgilerinin
kökenine inmek amaçlanmaktadır. 20. Yüzyıl İspanyol şiirinde boğa güresi teması ve ölüm
imgesi sıkça işlendiğinden Lorca'nın Ignacio Sánchez Mejías'a Ağıt adlı şiirini inceleme
nesnemiz olarak ele alacağız. Bu şiir aracılığıyla Ignacio'nun boğa güreşçisi imgesi, ölümün
ve yas tutmanın şiirdeki ifadesi ve Lorca'nın resmettiği simgesel imgeler de irdelenecektir.
