Beyânî-zâde Ayânî'nin gazelleri

Abstract

Osmanlı aydınları, meslekleri ne olursa olsun genellikle siirle ilgilenmislerdir. Bunlardan bazıları siir yolunda ilerleyerek “Dîvân” tertip etmis, “Dîvân” yahut “Dîvânçe” olusturacak kadar siiri olmayan sairlerin siirleri ise ya kaybolup gitmis ya da sagda solda dagınık halde kalmıstır. “Beyânî-zâde Ayânî” de “Dîvân” veya “Dîvânçe” tedvin edemeyen sairlerimizden biridir. Yaptıgımız arastırmalar sonunda tezkire sahibi Beyânî Efendi’nin oglu oldugunu tahmin ettigimiz Ayânî’nin bir mecmuada gördügümüz 47 gazel, 2 kıt‘a ve 5 müfretten olusan 262 beyit tutarındaki siirlerini arastırmacıların bilgisine sunuyoruz. Belli bir siir zevkine sahip oldugu anlasılan Beyânî-zâde Ayânî’nin baska siirleri de olabilecegini tahmin ediyoruz.

Ottoman Intellectuals were generally interested in poetry no matter what their professions were. Some of them proceeded to produce poetry and prepare their own “Dîvâns” or “Dîvânçe” (anthology of poems), while the poems of the poets who did not have enough poems to compile a divan were either lost or remained scattered here and there. “Beyânî-zâde Ayânî”, too, was one of our poets who could not constitute a “Dîvân” or “Dîvânçe”. Here, as a result of our investigations, we have found poems by Ayânî, who we presume to be the son of Beyânî Effendi, author of a collection of biographies, in a journal including 262 couplets composed of 47 odes, 2 stanzas and 5 couplets (müfred) and we present them to the attention of researchers. We think that Beyânî-zâde Ayânî, who is understood to have an elevated sense of poetry, might have other peoms, too.