In the early 1950s a group of young English poets formed a literary circle called The
Movement, as a correspondent to Angry Young Man in theatre. Philip Larkin is a perfect
representative of the Movement and post-war generation. He interpreted modern reality from his
own perspective with a realistic, simple, clear, colloquial style that discarded both Romanticism
and Modernism. He was the follower of a clearly English line, with provincialism in theme,
traditionalism in form, blunt representations of modern reality, refusal of idealization of the self or
nature, and a kind of simplicity, and accessibility. Thus in this paper Larkin’s anti-romantic and
anti-modernist style of poetry will be discussed with his involvement of the Movement, and
analyzed through several of his poems.
1950'lerin başında bir grup genç İngiliz şair, tiyatrodaki Angry Young Man akımının şiirdeki
yanılsaması olarak The Movement adlı edebi bir çevre oluşturdular. Philip Larkin, hem The
Movement akımının hem de savaş sonrası İngiliz şiir geleneğinin mükemmel bir temsilcisidir.
Modern gerçekliği kendi bakış açısıyla hem Romantizmi hem de Modernizmi yadsıyarak gerçekçi,
basit, açık, sözlü ifadeli bir tarzla yorumladı. Biçimindeki geneleksellik, içeriğindeki yerellik,
modern gerçekliği çarpıcı ve açık ifade etmesi, benliğin ya da doğanın idealleştirilmesini
reddetmesi ve bir tür basitlik arayışında olması ve şiirin herkes tarafından erişilebilir olması
açısından Larkin açıkça İngiliz geleneğinin takipçisidir. Dolayısıyla, bu çalışmada Larkin'in antiromantik
ve anti-modernist şiir tarzı The Movement akımının etkisi üzerinden tartışılacak ve
birkaç şiir üzerinden Larkin’in şiir anlayışı incelenecektir.
