İki büyük dünya savaşı ve endüstri devriminin hemen sonrasında yaşanan sosyal, politik ve
ekonomik değişimin etkileri insan yaşamının her alanında doğrudan duyumsanmıştır. Böylesi boğucu
bir ortamda, kendini dünyaya atılmış gibi duyumsayan insan, tüm umutlarını yitinniş, yaşamdan hiçbir
şey beklemez hale gelmiştir. Yaşam da ölüm de boş ve anlamsızdır. Ne yaşamı ne de ölümü kendi
elindedir. Varlık sorunsalıyla kuşatılmış ve onun üstesinden gelmeye çalışan birey, büyük bir boşluk
içinde bulur kendini. Varlığın anlamının arayışında önce kendini, sonra da varlığın özden önce
biçimlendiğini keşfeder yani önce var olduğunu ardından kendi özünü yarattığını bulgular. Başka bir
deyişle, kendini nasıl tanımlarsa öyle olur. Kendi özünü oluştunnaya çabalarken kendisini yeniden
anlar, ayırdına varır, diğerlerini ve yaşamı tanır. Bu oluşumda hem seçer hem seçilir. Aynı çağda ve
ortamda beliren Varoluşçuluk ve Uyumsuz Tiyatro arasında benzerliklerin olduğu açıktır. Bu
düşünceden hareketle, bu çalışmada, Uyumsuz Tiaytonun iki başat yazarı ve oyunu incelenmiştir.
lonesco'nun La Leçon (Ders) ve Tardieu'nün La Polltesse lnutile (Gereksiz Terbiye) isimli oyunları
Varoluşçuluğun temel ilkeleri yönünden ele alınmıştır.
The causes of social, political, economical changes after two great World Wars and Industrial
Revolution have been directly felt in many dimensions in human life. A man as an outcast in the
universe has lost his hope for life. His life is unimportant and his death ls insignificant. Neither his life
nor his death is in his hands. The man, the matter of the existence of whom comes before his ego,
finds himself in a big nullity, stiving for overcoming the universe. While he is searching far the
significance of his existence, he finds out the fact that he comes before the core of his existence; that is
to say that first he exists, then he creats his core. in other words, he becomes a man as he defines and
forms. By this way, during the struggle of his making his core, he knows himself, others, and
coprehends his life. in the process, he both chooses and is chosen. in the same period it is seen that
the existentialist doctrine and absurd theatre have similarities in many respects. By this approach in this
study, two important playwrights and two plays representing the absurd theatre betler have been
discussed. La Leçon by lonesco and La Politesse lnutile by Tardieu have been analysed with regard to
the principles of Existentialist Doctrine.
