Türklerin 1960’larda başlayan ve bilhassa Batı Avrupa üzerinde yoğunlaşan göç süreçleri, Avrupa’nın pek çok kentine dağılmış onlarca halk âşığının doğuşuna zemin hazırlamıştır. Avrupa’daki âşıkların bir kısmı saz çalmayıp sadece şiir yazarken, büyük çoğunluğu söz ile sazı birleştirmiş ve gurbetin yükünü âşık havalarıyla hafifletmeye çalışmıştır. Ancak Avrupa’da yaşayan genç neslin geleneğe yeterince ilgi duymamaya başlaması ve değişen müzik algısı, zamanla Avrupa’daki âşıkların işini hayli zorlaştırmıştır. Her şeye rağmen günümüz Avrupa’sında “yaşadıkları güçlükleri, uyum sorunlarını, aile ve vatan hasretini” vs. dile getiren halk âşıklarına rastlamak mümkündür. Bu makalede, Avrupa’daki âşıkların bugünkü icra ortamları, belli başlı sorunları ve bu sorunlar için çözüm önerileri ele alınmıştır. Veriler toplanırken, daha önce yayımlanan az sayıdaki kitap ve makalenin yanında, Avrupa’da yaşayan kişilere de müracaat edilmiştir.
The migration periods of Turks dating from 1960’s and especially centering upon Western Europe, have formed a basis for tenses of minstrels to emerge. Some of the minstrels just wrote poems and did not play saz, but most of them unified words with saz and tried to ease heavy burden of homesickness via minstrel compositions. However, changing music taste and beginning of young generation’s indifference have made it difficult for the minstrels in Europe in time. Altogether, it is possible to encounter the minstrels verbalizing “the facts of life they experienced, compliance problems and homesickness” in today’s Europe. In this article, current performance stages, major problems and solution suggestions for these problems of minstrels living in Europe are handled. During the data collection process, in addition referring to few books and articles published before, several interviews were made with people living in Europe.
