Bu çalışma, toplumların farklı tarihsel dönemlerinde, savaşlar ve değişen toplumsal koşullar sonucunda edebiyat eserlerine konu olan kahraman imgesinde görülen değişime odaklanır. Çalışmamızın inceleme nesnesi İspanya’nın 16. ve 20. yüzyıl toplumları, bu dönemlerde gözlemlenen toplumsal farklılaşmalar ve bunların roman yazını üzerindeki etkileridir. Söz konusu yüzyıllarda benzer nedenler sonucunda toplumda benzer sonuçların oluştuğu, bunlara koşut olarak da yazarların edebi eserlerde gerçekçi bir anlatıma yöneldiği tespit edilmiştir. İspanyol edebiyatının 16. ve 20. yüzyıldaki en önemli eserlerinden olan Lazarillo de Tormes, El Quijote, La colmena ve La verdad sobre el caso Savolta romanları anti-kahramana dönüşen başkişileriyle okura toplumsal eleştiri yüklü bir içerik sunmuştur. Bunu yaparken de önceki yüzyılların trajik, epik ve romantik kahramanlarından farklı olarak başkişilerini ürkek, asosyal ve genellikle “kaybeden” anti-kahramanlar olarak betimledikleri görülür. 16. yüzyılın pikaresk romanının etik dışı anti-kahraman tiplemesi picaro, İspanya’nın ünlü Orta Çağ kahramanı cesur savaşçı Cid’den çok farklıdır. 12. yüzyılda kaleme alındığı düşünülen İspanyol edebiyatının Orta Çağ’dan bugüne kadar korunmuş epik şiiri Mio Cid’deki gibi korkusuz bir kahramana rastlamak 16. yüzyıldan itibaren neredeyse imkânsızlaşır. Çalışmamızda bir yandan İspanya’nın 16. ve 20. yüzyıllar İspanyası detaylı olarak tanımlanırken, öte yandan ele alınan romanlar aracılığıyla kahraman imgesinin anti-kahramana dönüşümündeki koşutluklar, konuyla ilgili kuramlar ve algısal kategoriler ışığında incelenmektedir
This study focuses on the changes in the image of the hero portrayed in the literary works, and presents these changes as a result of wars and differentiated social qualities. The main objective of this study is to focus on Spanish society in the 16th and the 20th century, the social changes that were seen in the mentioned period and the effect of theses changes on the composition of Spanish novel. It has been observed that due to similar reasons, similar consequences appeared in Spanish society in the mentioned centuries. As a result of this, novelists tended to use a realistic narrative in their literary works. The most important novels of the 16th and the 20th centuries’ Spanish literature Lazarillo de Tormes, El Quijote, Lacolmena and La verdad sobre el caso Savolta with their protagonists turned into antiheroes portrayed a strong negative criticism of the Spanish society. While doing this, they define their protagonists as “loser” antiheroes, as fearful and antisocial ones, on the contrary to the tragic, epic and romantic hero images of the previous centuries. The 16th century’s picaresque novel’s unethical antihero picaro is quite different from the famous Middle Age’s hero: Cid the fearless warrior. It is almost impossible to come across a fearless hero, as it was seen in the first epic castilian poem Mio Cid, assumed to be written in the 12th century and conserved from the Middle Ages until present, after the 16th century. Throughout this study the 16th and 20th centuries Spain has been defined in detail, and the parallelism in the change of the hero’s definition between these mentioned centuries has been analyzed in the light of related theories and perceptual categories.
