Amaç: Üç farklı rezin esaslı fissür örtücünün (Fissurit FX, Clinpro, Teethmate F1) üç farklı tip ışık kaynağıyla (Elipar Freelight 2, Astralis 3, Optilux 501) polimerizasyonu sonrası artık kalan monomer miktarlarının beş farklı zaman periyodunda (10.dakika, 1.saat, 1gün, 7.gün, 14,gün) belirlenmesi, ayrıca bu materyallerin yüzey sertliklerinin ve bağlanma dayanımlarının incelenmesidir. Materyal ve Metot: Artık monomer salımının değerlendirilmesi aşamasında her bir materyal, her bir ışık kaynağı ve her bir zaman periyodu (10.dakika, 1.saat, 1gün, 7.gün, 14,gün) için beşer adet olmak üzere toplam 225 örnek hazırlandı. Örneklerden salınan monomerler HPLC cihazı ile analiz edildi. Fissür örtücü materyallerin sertlik değerlerinin belirlenmesi aşamasında her bir materyal ve her bir ışık kaynağı için yirmişer olmak üzere toplam 180 örnek hazırlandı. Hazırlanan örneklerin sertlik ölçümlerinde Vicker's mikro sertlik test cihazı kullanıldı. Bu materyallerin bağlanma dayanım değerlerinin belirlenmesi amacıyla ise her bir materyal, her bir ışık kaynağı ve daimi ve süt dişleri için yirmişer adet olmak üzere toplam 360 örnek hazırlandı. Örneklerin bağlanma dayanımları Universal Test Cihazıyla ölçüldü. Sonuçlar: Fissür örtücü materyallerden en fazla salınan monomerin HEMA (0,0067 µg/mL), en az salınan monomerin ise Bis-GMA (0,0037 µg/mL) olduğu saptandı. Fissür örtücü materyaller arasında, yapısından en az artık monomer salan materyal Fissurit FX'di. Işık kaynaklarının artık monomer salımı üzerine bir etkisinin olmadığı gözlendi. Yüzey sertliği ile ilgili incelemelerde, polimerizasyonda hangi ışık kaynağı kullanılırsa kullanılsın en yüksek sertlik değerini Fissurit FX'in en düşük sertlik değerini ise Teethmate F1'in sergilediği gözlendi. Ayrıca ışık kaynaklarının materyallerin sertlik değerleri üzerine bir etki oluşturmadığı belirlendi. Bağlanma dayanımı ile ilgili sonuçlar, daimi dişlerde hangi ışık kaynağı kullanılırsa kullanılsın, en yüksek bağlanma dayanımı değerini Fissurit FX materyalinin sergilediğini gösterdi. Işık kaynaklarının fissür örtücü materyallerin bağlanma dayanım değerleri üzerine bir etkisinin bulunmadığı saptandı. Ayrıca daimi dişlerdeki bağlanma dayanımının her üç fissür örtücü materyalde de süt dişlerinden yüksek olduğu gözlendi. Çalışmaya ait tüm araştırma parametrelerinin sonuçları bir arada değerlendirildiğinde, doldurucu oranı yüksek olan fissür örtücülerin artık monomer salımının düşük olduğu, sertlik ve bağlanma dayanımlarının ise yüksek olduğu dikkat çekti.
Aim: Determination of the amounts of residual monomers after polymerization of three different resin-based pit and fissure sealants (Fissurit FX, Clinpro, Teethmate F1) with three different type light sources (Elipar Freelight 2, Astralis 3, Optilux 501) in five different time periods (10th minute, 1st hour, 1st day, 7th day, 14th day) and investigation of surface hardness and shear bond strength of these materials. Material and Method: At the experimental stage, a total of 225 samples, i.e. five for each material, five for each light source and five for each time period (10th minute, 1st hour, 1st day, 7th day, and 14th day) were prepared. The samples were analyzed using the HPLC device. At the stage of the determination of the hardness values of pit and fissure sealants, a total of 180 samples, twenty for each material and twenty for each light source, were prepared. Vicker?s Micro hardness test device was used to measure the hardness of the prepared samples. On the other hand, in order to determine the bond strengths of these materials, a total of 360 samples, twenty for each material, twenty for each light source and twenty for primary and deciduous teeth, were prepared. Bond strengths of the samples were measured using the Universal Test Device. Conclusions: It was found that there was residual monomer release from pit and fissure sealants at all time periods and that the highest amount of release occurred cumulatively on the 14th day. It was determined that, of pit and fissure sealant materials, HEMA (0,0067 µg/mL) was the monomer with the highest amount of release whereas Bis-GMA (0,0037 µg/mL) was the monomer with the lowest amount of release. Fissurit FX was the monomer that released the lowest amount of residual monomer among pit and fissure sealants. It was observed that light sources did not have an effect on residual monomer release. It was observed in the investigation of surface hardness that Fissurit FX demonstrated the highest hardness value whereas Teethmate F1 demonstrated the lowest hardness value no matter what light source was used in polymerization. Moreover, it was found that light sources did not have an effect on hardness values of materials. Results concerning bond strength revealed that Fissurit FX material demonstrated the highest bond strength value in primary teeth no matter what light source was used. It was found that light sources did not have an effect on the bond strength values of pit and fissure sealants. Besides, it was observed that, bond strengths of all three pit and fissure sealants were higher in primary teeth than deciduous teeth. When the results of all the parameters of the study were evaluated together, it was found that pit and fissure sealants with high filler particle content had low residual monomer release and their hardness and bond strengths were high.
